„Mam naturę krokodyla: przeczekuję, a potem mocno chwytam!”

„Nie należę do kobiet bardzo szczupłych z natury. Wcale nie mam idealnej figury, a jednak nie przejmuję się tym.”

„Kochać, a potem utracić to, co kochaliśmy – to wpisane jest w naszą naturę. Jeśli nie potrafimy znieść utraty, pochłania nas zło.”

„Kobiety spieszą ku tym podłamanym i pomagają im wstać, chodzić, jeść, ubierać się, sikać, żyć…
Często kobieta zostaje przy takim połamańcu bardzo długo, chociaż cały czas na walizkach, chociaż mówi sobie: jeszcze tylko muszę zrobić to i to… a potem już na pewno… ale zostaje przy nim na całe swoje życie, które bywa krótsze niż jego – a on sobie potem chwyta inną…”

„A wiesz, co to znaczy sprzedawać siebie? Pozwalasz, żeby ten, co ma forsę, włożył ci rękę za majtki, a potem, żeby je zdjął, a potem, żeby się na tobie położył. Albo według uznania… mam mówić dalej?”

„Na pierwszym miejscu razem: miłość i rozwój duchowy. Potem praca. Nie jestem maniakiem pracy. A może po prostu pracę ustawiam na końcu, bo ona ciągle jest i nie muszę o nią mocno zabiegać.”

„Z natury jestem małomówny i nie iskrzę dowcipami, jednak mam potrzebę wypowiadania się na temat rzeczywistości. A rolowanie to jest forma oszczędna w słowa. Telegraf.”

„Być może to głupie, ale naprawdę wierzę, że można kogoś pokochać, mocno, intensywnie właśnie przez 30 sekund. Potem ten ktoś wsiada do taksówki, odchodzi, dzieje się coś innego.”

„Muzykiem jest się do końca życia. To natura, a nie zawód. Nawet dziś, płacąc na stacji benzynowej, spostrzegłem, że między drobnymi mam wciąż kostki do gitary.”

„Przecież on nie jest chory – walczy z myśleniem o sobie jako chorym. Istota bólu chwytała w sidła każdą myśl, każde uczucie. Bólu, który bez końca powracał w kółko, pomniejszając wszystko oprócz poczucia izolacji – po pierwsze ból, który wypełnia świat, a potem usiłowanie przezwyciężenia go. Dłużej już tego nie ścierpi.”