„Dopiero gdy coś stracimy, zaczynamy to cenić.”

„Gdy stracisz, co ci fortuna udzieli, dopiero poznasz, czy masz przyjaciół.”

„No właśnie… Zawsze byłeś ciekaw, o której straciłam cnotę… Cnotę straciłam o piątej rano… a nie… tak się tylko zaczynała książka… którą z wypiekami na twarzy przeczytałam w wieku piętnastu lat…”

„Pojęcia takie jak: wieczność, bezgraniczność zaczynam rozumieć dopiero wtedy, gdy załatwiam jakąś sprawę w urzędzie.”

„W jego ustach moje imię było świeże i żywe, pełne możliwości, było czymś, co dopiero zaczynało istnieć.”

„Na początku nie wierzymy w nic albo prawie w nic, następnie zaczynamy wątpić, że się pomyliliśmy, potem wszystko wydaje nam się znakiem, ale dopiero dużo później, kiedy ten sam znak napotykasz na swojej drodze wielokrotnie, choć wcale go nie szukałeś, dopiero wtedy zaczynasz rozumieć, że masz do czynienia z językiem, który wykracza poza rzeczywistość.”

„Kiedy odniesiesz sukces, przestajesz być niezależny, wolny – choć artystycznej wolności nigdy nie straciłem – ale pojawiają się zobowiązania, plany, zaczynasz zatrudniać coraz więcej osób, stajesz się odpowiedzialny.”

„Kto stracił pieniądze, ten nic nie stracił. Kto przegrał bitwę i stracił wojsko, ten mało stracił. Kto stracił wiarę, ten wszystko stracił.”

„Publiczność aprobuje jakąś ideę dopiero wówczas, gdy ludzie inteligentni zaczynają się od niej odwracać. Do motłochu dociera jedynie światło wygasłych gwiazd.”

„Niewolnicy na całym świecie dopiero zaczynają rozumieć, że są niewolnikami. Zaczynają rozumieć tragizm swojego położenia. To dotyczy wszystkich – robotników, imigrantów, kobiet… Kobiety są największymi niewolnikami ze wszystkich. To może nie jest jeszcze moment powszechnego buntu, tylko budzenia się świadomości.”