„Z głową i sercem” apelowała słoweńska prasa, ale mając ułatwione zadanie, bo nie miała rywala, nie byliśmy dzisiaj nim! Jeśli chodzi o polski zespół.”

„To był mój pomysł na Paryż. Miałam już 23 lata, byłam po studiach, a tu umalują cię, ubiorą i masz chodzić tam i z powrotem. Miałam więc triki, dawałam sobie zadania aktorskie, np. jesteś królową i nie możesz dać po sobie poznać, że zamordowałaś króla.”

„Prasa musi mieć swobodę mówienia wszystkiego, by niektórzy ludzie nie mieli swobody robienia wszystkiego.”

„Od dzisiaj będziesz moja na własność.Więcej nie będziesz chciała mieć,Innych kolegów oprócz mnie.”

„Miałem wiele szczęścia. Przez 30 lat uprawiałem hobby, za które jeszcze otrzymywałem wynagrodzenie. Ale nie byłoby tych wszystkich dokonań, gdyby nie zespół otaczających mnie przyjaciół.”

„Tylko podczas Mszy Świętej będziemy mieli jedno serce z Jezusem.”

„W latach 60., jeśli miałaś dwadzieścia kilka lat i nie byłaś mężatką, mogłaś równie dobrze pojechać nad Wielki Kanion i rzucić się głową w dół.”

„Mam obowiązki i mam zadania. Do moich zadań należy mieć obowiązki.”

„Przyszłam ze świata projektowego, gdzie budując zespół, byłam w jego środku, miałam kontakt z każdą osobą. Wszyscy byliśmy partnerami, ciągle mieliśmy sobie coś do powiedzenia. W instytucji, gdzie są etaty, obowiązują inne reguły, ale ja się nie zmienię i nie chcę tej cechy – organicznego kontaktu z drugim człowiekiem – zmienić w sobie. Wszystko sprowadza się do komunikacji między ludźmi. Jeśli komuś nie powiem, czego oczekuję, to w przyszłości może się okazać, że ten ktoś nie zrealizuje zadania, tak jak oczekiwałam. I wtedy mogę mieć pretensje tylko do siebie. Poza tym najlepsze pomysły wynikają z rozmowy, dialogu Nie ma współpracy bez rozmowy.”

„Polska musi się bić o swoją prawdę, należne jej miejsce na świecie. To najtrudniejsza walka do wygrania, trudniejsza niż orężna, bo trzeba mieć środki przekazu, prasę, film, historyków i prawników, działających w imieniu polskiej racji stanu.”