„Ponieważ nie ufa się telefonom, a wszyscy mają kłopoty i troski, to ciągle mamy szarpiące nerwy wizyty.(…) Ciągle takie same rozmowy, taka sama rozpacz, takie same rozterki. Że zbliża się katastrofa (…) Że nie ma żadnego ratunku, że wciąż takie samo uczucie obrzydzenia.”

„Zmiana osobowości wymaga ciągłej walki z samym sobą, bo w człowieku kłócą się dwa uczucia: determinacja, by zmienić skórę i pragnienie pozostania we własnej.”

„Bez miłości własnej niemożliwa jest też miłość bliźniego; nienawiść do samego siebie jest tym samym, co skrajny egoizm, i płodzi w końcu tę samą okrutną samotność i rozpacz.”

„Życie wymaga ciągłej pracy i nakładu energii. Nie jest to praca skierowana na zewnątrz, lecz przede wszystkim praca nad sobą, nad obrazem samego siebie, nad charakterem, uczuciami i emocjami.”

„Dawniej rzecz była czymś więcej niż tylko wyrobem, artefaktem, wytworem. Stanowiła widomy atrybut naszego człowieczeństwa, miała swój własny, odrębny od innych charakter, nawet gdy wszystkie należały do tego samego rodzaju i przeznaczone były do tej samej funkcji (…) Dawni ludzie niekiedy przez całe życie pracowali tą samą siekierą, jedli ciągle tą samą łyżką, chodzili w tych samych butach, które często dziedziczyli również ich potomkowie. Rzeczy stawały się częścią ludzi i ich losów, towarzyszyły im na dobre i na złe, były ich wsparciem i ratunkiem w świecie wrogiej, opornej materii.”

„(…) wiemy zaś, że pan Lech Kaczyński to nie nadchodząca katastrofa – to trwająca katastrofa ciągle z szansą na drugą kadencję wobec katastrofy alternatywnej o kryptonimie „Donek.””

„Czasem wystarczy przyprowadzić do ładu i lśniącej czystości powszednie rzeczy, aby dźwignąć się z rozterki, pokonać rozpacz i zwątpienie.”

„B jak Big Brother. Ciągnie się za mną nieustannie. Przysporzył mi tyle samo radości, co nerwów. Dał zwycięstwo nad innymi i ciągłe pokazywanie palcem w moją stronę. No i te szepty: Patrz, to ta Marzena z Big Brothera! A ja i tak zawsze poprawiam, że pani Marzena z teatru.”

„Miłość nie jest uczuciem, które przychodzi na zawołanie. Tak jak w rodzinie łączą nas więzy krwi, tak w Kościele łączy nas łaska chrztu św. i te same sakramenty. Chrześcijanin nikogo nie odrzuca. Miłość chrześcijańska to zaproszenie aby zobaczyć w drugim człowieku siebie samego. Pozwala zobaczyć, że drugi człowiek ma taką samą godność, że ma swoje marzenia, że cieszy się a czasem tak samo cierpi jak my.”

„Panie,
dzięki Ci składam za cały ten kram życia, w którym
tonę od niepamiętnych czasów bez ratunku śmiertelnie
skupiony na ciągłym poszukiwaniu drobiazgów.”