„Znamy to: ludzie, którzy w coś bardzo wierzą i przede wszystkim są ambitni, wrażliwi i odważni, zawsze ocierają się o to ryzyko, że staną się opętani swoją ideą. To wręcz może zakrawać na chorobę psychiczną.”

„Zawsze było dla mnie jasne, że alpinizm jest sportem bardzo niebezpiecznym. Akceptowałem zasadniczy element tej gry, czyli ryzyko. Bez niego wspinanie niewiele różniłoby się od setek innych błahych rozrywek. Podniecające było ocieranie się o tajemnicę śmierci, balansowanie na granicy życia i ukradkowe spoglądanie poza tę granicę. Mocno wierzyłem, że wspinanie nie jest wspaniałą aktywnością, nie pomimo tkwiących w nim niebezpieczeństw, lecz - przeciwnie - z ich powodu.”

„Wierzyć swej własnej myśli; wierzyć, że to, co w głębi Twego serca prawdziwe jest dla ciebie, jest prawdziwe dla wszystkich ludzi - to jest geniusz.”

„Ryzyko zawsze istnieje, więc uczmy się kontrolować ryzyko, zamiast go unikać.”

„Jaki jestem? Wszystko zapisane jest w moim imieniu Piotr – opoka, skała. Dobry ambitny, wrażliwy na ludzkie sprawy, prostolinijny, zawsze chętny do pomocy innym, wybuchowy, nerwowy… Taki chyba rzeczywiście jestem.”

„Niektórzy ludzie nie mieli młodości. Byli na to za mało odważni.”

„Idea rośnie przede wszystkim krwią swoich ofiar.”

„Nasi przeciwnicy sądzą, że działalność, która nie jest ani finansowana, ani regulowana przez państwo, jest skazana na upadek. My uważamy, że jest wręcz przeciwnie. Oni wierzą w ustawodawcę, a nie w ludzi. My wierzymy w ludzi, a nie w ustawodawcę.”

„Ryzyko bierze się z nieświadomości swoich poczynań.”

„Pozostają mi tylko przeczucia, wierzyłam w tyle miejsc, które nie były moje, ile razy musiałam milczeć, jak połykałam słowa, które nie były moimi niespodziankami, niespodziankami nieświadomości tego, ile można wytrzymać, niespodziankami tych wszystkich spraw, które były we mnie, a ja ich nie znałam, już nie pamiętam, najgorsze jest to, co odgaduję na mój własny rachunek, i ryzyko, najgorsze jest to, że mogę popełnić wszystkie grzechy poza grzechem samotności, wszystko, tylko nie to, nie samotność, nie samotność wobec mojej twarzy w lustrze.”