„Myślę, że wydeptałem w poezji jakieś własne ścieżki, po których nikt ze mną nie chodził. Czy one zarosną trawą, czy okażą się potrzebne, nie wiem.”

„Wiecie czego tu najbardziej brak? Trawy, zwykłej trawy. Nigdy nie przypuszczałem, że jest tak… potrzebna…”

„Chodziłem do podstawówki i wiem, co poeta miał na myśli.”

„Mama z babcią odkrywały przede mną przyrodę, pokazywały mi w trawie robaczki, motylki.”

„Nie wiem co to poezja
nie wiem, po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą.”

„Historii nikt nie tworzy, nie można jej zobaczyć, tak jak nie można zobaczyć, jak rośnie trawa.”

„Dziś wiem, że można pisać poezję po Oświęcimiu i można pisać poezję „po Tadeuszu Różewiczu”.
Ale wiem też, że bez znajomości Jego Poezji, nie byłbym dziś poetą, pewnie bym poezję porzucił. I wiem, że nie można być współczesnym poetą, nie mierząc się z Jego Poezją, nie znając Jej.
Mistrz wiele swoich wierszy poświęcił Matce. Ośmielę się napisać, że on sam jest Matką współczesnej poezji polskiej – tak wielu poetów wydał na świat, i tak różnych. Tak wielu dużo mu zawdzięcza. Czuję się jednym z nich. Nie wiem kto jest Ojcem poezji polskiej, ale Matką na pewno Tadeusz Różewicz – tyle w Nim i w Jego Poezji dobroci i pochylenia. Ojcem był Jan Kochanowski.”

„Prawdę? Z własnego doświadczenia wiem, że nikt nie słuchać prawdy. Ludzie chcą słyszeć tylko to, co im odpowiada.”

„Nikt z nas nie siedzi przecież w drugim człowieku, skąd więc możemy wiedzieć, co mu chodzi po głowie, przypisujemy po prostu innym własne myśli i później mówimy, Blimunda myślała, Baltazar pomyślał, a to wyłącznie nasze osobiste wrażenia.”

„Jest kimś bardzo ważnym w moim życiu, powiedziała jaskółka, obniżając lot łagodnie nad łąką i wskazując człowieka, który kosił trawę. Kiedy lecę w jego pobliżu, to zawsze się wznoszę. Jakieś prądy wstępujące, bo ja wiem, trudno dociec. Nawet jak zanosi się na deszcz.”