„Człowiek wie, że ma kłopoty, gdy własna wyobraźnia zaczyna mu wymierzać zbyt surowe kary.”

„Kto bardzo kocha, ten surowo karze.”

„(…) śmierć jest wspaniałym nauczycielem. Niestety zbyt surowym.”

„Prawdziwa samotność zaczyna się od chwili, kiedy człowiek nie może już dłużej znieść własnego towarzystwa.”

„Nieuczciwość w kobiecie to rzecz, której nigdy nie potępia się zbyt surowo.”

„Jeśli wymierzając kary poważne przestępstwa traktuje się jako poważne, a lekkie wykroczenia jako lekkie, wówczas lżejsze przestępstwa nigdy nie ustaną i nie uda się wyplenić przestępstw poważnych.”

„Wiadomo, smutek uszlachetnia, sprawia, że nie oceniamy innych ludzi zbyt surowo.”

„W przypadku pisarza wyobraźnia jest rzeczą nieodzowną, nie można wszak napisać czegoś, czego wcześniej się nie wyimaginowało. Kto z imaginacją ma kłopoty, pisarzem być nie może. Sprawa jest prosta jak dyszel – nie masz wyobraźni, nie pisz. Imaj się innych zawodów. Zostań politykiem, tu zbędna jest zarówno wyobraźnia jak i inteligencja.”

„Jednakże Opatrzność uznała bez wątpienia karę tego biedaka za niewystarczającą, czuł bowiem, że zaczyna dziczeć.”

„Jak były kłopoty ze zbytem, nieraz sprzedawałem (Zbigniewowi) Komorowskiemu duże partie zboża. To potrzebny partner.”