„Niektórzy z desygnowanych do władzy „przywódców narodu” przed powstaniem otwarcie deklarowali się jako zdecydowani wrogowie jakichkolwiek wyłamań się z obowiązku lojalności wobec cesarza i króla Mikołaja I; rzecz zdumiewająca, że nie otworzyło to nikomu oczu.”

„Skoro książę ocalał w chwili zamachu na Belweder, sprawa powstania była tym bardziej przegrana – tak rozumowali wszyscy ugodowcy i lojaliści w Warszawie w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku. Uniknięcie przez nich gniewu Mikołaja zależało od jak najszybszego zdławienia ruchu, od bezwzględnego zdruzgotania spisku, od udowodnienia lojalności rządu Królestwa wobec cesarza przez nie liczące się z żadnymi stratami zmasakrowanie zbuntowanych tłumów.”

„Myśl – oto główny wróg cesarza.”

„Cnoty nie można nikomu zabronić, jest ona dla wszystkich otwarta.”

„Te moje planety wyglądały początkowo jak wynik niedokładnej analizy. Warto więc mieć oczy szeroko otwarte i nie poddawać się rutynie. Bo ona, choć potrzebna, zabija postęp. Trzeba zawsze o tym pamiętać. To jedyny sposób, by od czasu do czasu wyłamać się z rygorów przyzwyczajenia i zrobić krok naprzód.”

„Iosifie Wissarionowiczu, ojcze narodu! Co my bez ciebie poczniemy? [gdy umierający Stalin nagle otworzył oczy na krótko przed śmiercią, po usłyszeniu słów „Tyran nie żyje!”. ]”

„Otwórzcie oczy, otwórzcie usta, zamknijcie dłonie, utwórzcie pięść.”

„Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.”

„Człowiek – jest to rzecz święta, której krzywdzić nikomu nie wolno.”

„Jak otworzę oczy, to przed świtem już ich nie zamykam…”