„Rzeczywista postawa aliantów wobec Polski, a w szczególności rosnąca – od Teheranu po Jałtę – gotowość dalszych ustępstw wobec Stalina, nie była przecież wyraźnie artykułowana wobec władz RP. Bez względu na to, czy będziemy używać tu określenia dość stereotypowego i banalnego o hipokryzji anglosaskiej, a zwłaszcza amerykańskiej, faktem pozostaje to, iż Anglosasi w krytycznym okresie po Teheranie, a przed Powstaniem Warszawskim nakłaniali wprawdzie władze RP w Londynie do ustępstw wobec Stalina, jednakże długi czas nie stawiali jasno kwestii, iż nie tylko, że uznali już roszczenia terytorialne Związku Sowieckiego (i to z natychmiastową realizacją jeszcze w trakcie toczącej się wojny), ale nie zamierzają także udzielić wystarczającego poparcia polskiemu legalnemu rządowi w Londynie w obliczu zagrożenia faktem, iż Związek Sowiecki narzuci Polsce reżim komunistyczny i całkowitą uległość wobec siebie.”

— Stanisław Salmonowicz

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 31–32.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

wojna , historia , czas , fakt , związek , postawa , uznanie , kwestia , całkowity , roszczenie , ustępstwo , gotowość , okres , reżim , realizacja , pozostawanie , określenie , zagrożenie , trakt , stawiać , nakłaniać , udzielić , hipokryzja , powstać

Stanisław Salmonowicz 20

polski historyk 1931

Podobne cytaty

„Kwestia pomyłek w ocenie polityki Stalina – jeżeli obserwujemy ją przez pryzmat całego łańcucha takich pomyłek popełnianych przez ówczesnych najwybitniejszych przywódców wolnego świata – nie może specjalnie dziwić. Z drugiej strony mylne polskie oceny stanowiska mocarstw zachodnich wynikały z przyczyn, o których już była mowa. Polscy przywódcy sądzili – mylnie – że własny dobrze pojmowany interes anglosaski, a zwłaszcza amerykański, w zahamowaniu ekspansji sowieckiej jest tak oczywisty, iż w pewnym momencie odejdą oni od polityki ustępstw wobec Stalina. Nie zdawano sobie sprawy, że w istocie w Waszyngtonie zwyciężyła koncepcja przyjaznej współpracy dwóch supermocarstw, czyli nowy podział świata. O tym, że Roosevelt nie docenił globalnych apetytów Stalina zaczęto w USA mówić głośno dopiero w latach pięćdziesiątych, kiedy Amerykanie przeżyli szok inwazji komunistycznej na Koreę Południową i próbę zmuszenia mocarstw alianckich do wycofania się z Berlina Zachodniego. Wcześniej dość powszechnie podzielano przekonanie, że polityka Roosevelta była w sumie korzystna dla Stanów Zjednoczonych. Dziś również nie brakuje zwolenników poglądu, iż najlepszym zabezpieczeniem „porządku” w Europie Wschodniej jest silna Rosja. Zasadnicze, a zarazem najtrudniejsze ówcześnie do prawidłowego rozpoznania było pytanie, czy tendencja anglosaska do ustępstw wobec Stalina w sprawie polskiej jest tendencją odwracalną, czy trwałą? I czy są granice tych ustępstw? Wielu polskich (i nie tylko polskich) przywódców tego okresu uważało, że tendencja owa jest w jakiejś mierze bądź podatna na zmianę (a więc odwrócenie trendu), bądź na dłuższą metę ulegnie nieuchronnie odwróceniu.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 36.

„Choć prawdą jest, że reżimy Hitlera, Stalina, Mao i Pol Pota były w różnym stopniu areligijne, to nie były szczególnie racjonalne. (…) Auschwitz, Gułag i pola śmierci nie są przykładami na to, co dzieje się z ludźmi, gdy stają się zbyt krytyczni wobec nieuprawnionych wierzeń; przeciwnie, te okropieństwa świadczą o niebezpieczeństwie braku odpowiednio krytycznego myślenia wobec określonych świeckich ideologii.”

Sam Harris (1967) pisarz amerykański, filozof, autor książek

Źródło: Trzecia fala ateizmu, onet.pl, 17 stycznia 2008 http://tygodnik2003-2007.onet.pl/1546,1463711,0,560760,dzial.html

„Powstanie Warszawskie było zatem w swych zasadniczych założeniach, aprobowanych w Londynie i w Warszawie, wymierzone przeciwko dążeniu komunistów do narzucenia Polsce siłą obcego ustroju, a zarazem i zależności od Związku Sowieckiego. Jeżeli przyjmiemy, że Związek Sowiecki miał przyznane mu przez historię prawo do narzucenia Polakom takiej zależności i takiego ustroju, to Powstanie było aktem antysowieckim. Nie można jednak nazywać aktem wrogości chęci obrony własnej uprawnionej sprawy, jaką była obrona polskiej niepodległości, tej niepodległości każdego narodu, którą formalnie gwarantowali alianci w Karcie Atlantyckiej, a której nie chcieli w praktyce realizować, prowadząc politykę ustępstw wobec Stalina.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 37–38.

„Podpisanie Traktatu Konstytucyjnego jest fatalne z punktu widzenia interesów Polski. Dokument został podpisany pochopnie, pospiesznie i jest kolejnym przykładem nierozsądnego ustępstwa rządu polskiego wobec UE.”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: Wojciechowski: Traktat Konstytucyjny osłabia Polskę, wp.pl, 19 października 2004 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Wojciechowski-Traktat-Konstytucyjny-oslabia-Polske,wid,6015616,wiadomosc.html

„Polityka Stalina wobec Polski, polityka realizowana w Wilnie, Lwowie i Lublinie była jedną z głównych przyczyn, które prowadziły do ryzykownej decyzji warszawskiej, traktowanej jako ostatni czyn mający ratować zagrożoną niepodległość kraju ze strony Wschodu.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 30.

„Kiedy 22 stycznia 1944 r. Churchill przedstawiał w Londynie Polakom propozycje co do granic uzgodnione w Teheranie nie informował ich, że sprawa jest przesądzona, a odpowiedź Roosevelta na zapytanie rządu RP z lutego 1944 r. była niejednoznaczna, choć sugerowała ustępstwa na rzecz Związku Sowieckiego. Ciągle jednak nie chciano powiedzieć, że w Teheranie, podobnie jak swego czasu w Monachium, zapadły decyzje, od których nie ma odwołania. Stąd Roosevelt przez kilka miesięcy torpedował wizytę Mikołajczyka w Waszyngtonie.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 34.

„Co zaś do chrześcijańskiej pokory, to jest ona cnotą tylko wobec Boga; nie wobec ludzi. Wobec ludzi jest postawą niegodną wolnego człowieka. Tam przystoi tylko skromność – nie mylmy jej z pokorą. Pokora wobec ludzi oznacza płaszczenie się przed nimi i jest czymś wstrętnym.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

Źródło: s. 127

„Katolicyzm deklarowany przez pana prezydenta pozostaje jedynie w sferze deklaracji, gdyż wszystkie jego działania na urzędzie zupełnie odbiegają od nauczania Kościoła. Ten jego katolicyzm można porównać do postawy wegetarianina, który zajada się stekiem. Nie jest to ocena powierzchowna, ale wypływa z głębokiej analizy jego dotychczasowych „dokonań”. Trzeba tu jego deklaracje katolicyzmu skonfrontować ze stosunkiem jaki przedstawia wobec in vitro, wobec tzw. konwencji przemocowej, która uderza w chrześcijańskie wartości, wobec modelu małżeństwa, a także wobec aborcji. Nie mam więc żadnych wątpliwości, że nie jest to aksjologia katolicka.”

Paweł Bortkiewicz (1958)

o katolicyzmie prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.

„Pan Byrnes i reszta rządu wiedzieli, że Japonia przegrała, ale martwiła ich silna pozycja Stalina w Europie. Użycie bomby skłoniłoby go do ustępstw.”

Leó Szilárd (1898–1964) fizyk amerykański pochodzenia węgierskiego

zapisane w dzienniku po spotkaniu z sekretarzem Byrnesem w maju 1945.
Źródło: Oliver Stone's Untold History of the United States (2012), tłum. Edyta Czerwonka, odcinek 3

„Sposób, w jaki Piłsudski w 1930 roku rozprawił się ze swoimi przeciwnikami politycznymi, zaskoczył krąg współpracowników „Wiadomości”, którzy, choć czasem krytyczni wobec poczynań władz, sympatyzowali jednak wyraźnie z obozem rządowym. Przewrót majowy przełknęli gładko, ba, nawet z aprobatą, a na łamach pisma ani się o nim nie zająknęli. Ale aresztowanie posłów opozycji to już było za wiele.”

Małgorzata Szpakowska (1940)

Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

Tematy

Stanisław Salmonowicz 20

Podobne cytaty

Pokrewne tematy