„Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza trzydzieści ostatnich dni.”

„Koniec jego dni, to, jak doszło do tych wydarzeń, zawsze pozostanie w cieniu tajemnicy.”

„Nastały dni ciemne, gniewne i krótkie, dni obficie roszone łzami, dni zaryglowanych drzwi, trwożliwie pogaszonych świec, dni rozpaczy i wściekłości, dni dzikiego upojenia. Dni śmierdzących onuc i niesprzątniętych odchodów na ulicach, dni ponure i puste, dni udręki i zagłady. To nie był początek lepszego świata. To był jego apokaliptyczny koniec.”

„Uwielbiam ostatnie słowa czegokolwiek: koniec w sztuce to początek.”

„Gdy umarła, jej krewni powiedzieli mi, że w ostatnich miesiącach jej życia charakter jakby od niej odpadał kawałek po kawałku, aż w końcu dziewczyna powróciła do stanu dwuletniego dziecka i tak zapadła w swój ostatni sen.”

„Pod koniec życia Matuzalem —
Stwierdzamy to z prawdziwym żalem –
Stracił formę: zwłaszcza gdy wkroczył w 765 rok,
Przy grze w golfa niektóre piłki kierowały mu się wyraźnie w bok.”

„Jest taki dzień w roku, którego wprost nie możemy się doczekać. Nie chodzi o urodziny, choć rzecz jasna ich też niecierpliwie wypatrujemy. Ani o ostatni i pierwszy dzień szkoły, Halloween, mikołajki, szukanie jajek wielkanocnych i sylwester. Tak naprawdę najbardziej liczymy dni do wigilii. Uwielbiamy wigilię i święta Bożego Narodzenia. Zresztą wszyscy je bardzo lubią. W końcu to właśnie wtedy przychodzi Święty Mikołaj i przynosi prezenty.”

„Kiedyś dla kaprysu przez sześć dni nie jadłem. Nie było to trudne. Szóstego dnia odczuwałem mniejszy głód niż pod koniec drugiego. Znam ludzi, a może znasz ich i ty, którzy każąc rodzinie lub pracownikom przez sześć dni nie jeść, czuliby się jak przestępcy. Jednak ci sami ludzie skazują rodzinę i pracowników na życie bez słowa uznania przez sześć dni, sześć tygodni, a czasem i sześćdziesiąt lat. A przecież uznania potrzebują oni tak samo jak jedzenia!”

„Wszystko trzeba wymyślać od nowa, ponieważ dni nie mogą przepadać w przeszłości, wypełnione jedynie pejzażem, nieruchomą, niezmienną materią, która w końcu strząśnie nas ze swojego cielska, strzepnie jak te wszystkie drobne incydenty, te twarze oraz istnienia nie dłuższe niż jedno spojrzenie.”

„Jeśli porównać wytwarzanie człowieka w Polsce do jakiegoś procesu fabrycznego, to gdzieś na końcu taśmy Taylora jest ostatni czan z jakimś niewłaściwie dobranym barwnikiem, który wszystko psuje.”