„A kruk rzecze: – Nigdy już!”

— Edgar Allan Poe , Kruk

Quoth the Raven, „Nevermore!”
Inna wersja: Rzekł kruk na to: „Nigdy już!” (tłum. Zenon Przesmycki)
Źródło: Kruk, 1845

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 11 kwietnia 2022. Historia

Tematy

kruk

Edgar Allan Poe 20

poeta i nowelista amerykański 1809–1849

Podobne cytaty

„Kruk krukowi oka nie wykole, ale lubi, gdy to ktoś inny robi.”

Maryla Wolska (1873–1930) poetka polska

„Więc kruk w kantaty; skoro pysk rozdziawił,
Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.”

Jean de La Fontaine (1621–1695) jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego, bajkopisarze

Bajki (1668)
Źródło: Kruk i lis, tłum. Ignacy Krasicki

„Pani Kruk przedstawiła się jako strażnik wolności słowa, to tak jakby drapieżny król dżungli stwierdził, że mu smakują krówki i wafelki.”

Jerzy Wenderlich (1954) polski polityk lewicowy

w trakcie sejmowej debaty nad ustawą medialną.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1606631,0,1,krol-dzungli--krowki--wafle-i-seriale-w-sejmie,wiadomosc.html, 24 czerwca 2009

„Edgar Allan Poe
Co pewien czas przysiadał poł
Surduta, aby dopisać, tak prędko, jak tylko mógł,
Kolejną strofę do ballady „Kruk.””

Edmund Clerihew Bentley (1875–1956)

Źródło: E.A. Poe, tłum. Stanisław Barańczak

„(…) szczególnie w Szwecji Astrid Lindgren otoczona jest nimbem kultowości. Trzydziestoletni Szwedzi traktują jej twórczość niemal jak Biblię, a wydanie audio, na którym Astrid sama czyta swoje książki, jest białym krukiem. To jest dla mnie ogromny zaszczyt, że mogę przeczytać te książki w języku polskim. Są niezwykłe. Dlatego też staram się, żeby w moim wykonaniu nie umknął ich czar.”

Edyta Jungowska (1966) aktorka polska

Źródło: W tym szaleństwie jest metoda, „ABC” nr 11, 8 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110793.html

„Gdy otula zmierzch dachy Petersburga,
mnie ogarnia złość,
w dali zniknął pies, na chodniku skórka
chleba, której nie chciał tknąć.
Książę Igor poślubił mą kobietę,
wódka i wigor, bawię się pistoletem,
kruk złowieszczy na dachach Petersburga,
diabeł nadał go”

Jaromír Nohavica (1953) czeski pieśniarz, bard i poeta

Když se snáší noc na střechy Petěrburgu
padá na mě žal
zatoulaný pes nevzal si ani kůrku
chleba kterou jsem mu dal
Lásku moji kníže Igor si bere
nad sklenkou vodky hraju si s revolverem
havran usedá na střechy Petěrburgu
čert aby to spral (czes.)
Źródło: Petěrburg http://www.nohavica.cz/cz/tvorba/texty/peterburg.htm, tłum. Renata Putzlacher

„Orzeł, sęp i kruk nie śpieszy
Z większą do ścierwa ochotą,
Jako lud, mnisi i kleszy,
Gdy poczuje w kiesie złoto.
Jak oplączą bogatego,
Nim wyda ostatnie tchnienie,
Że im całe odda mienie,
A wyzuje zeń krewnego.
Mnich i Frank złe chwalić każą,
Bo też korzyść z tego mają,
A pisarki i lichwiarze
Wszyscy kupy się trzymają.
Łgarstwo, kłamstwo tak już światem
Zawładnęło, że w parafii
Nie masz, kto by nie potrafił
Klepać głupstw za panem bratem.”

Peire Cardenal (1180–1278)

Źródło: liryka prowansalska, cyt. za: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 14, tłum. Z. Romanowicz.

„Kruk na skrzydłach z rubinu niesiony, między światami brzmi umarłych muzyka, siły jeszcze nie poznał i nie zna też ceny, moc głowę podnosi i krąg się zamyka.
Z diamentu lwa lico – ileż dumy na nim. Surowa klątwa mąci światła promienie i wszystko się zmienia w słońca umieranie. To kruka ostatnie tchnienie.”

Kerstin Gier Trylogia czasu

z tajnych pism hrabiego de Saint Germain.
Trylogia czasu, Błękit szafiru

„(…) odbywszy Podróż Antysentymentalną próbowałem zdjąć z nosa ciemne okulary i zacząć postrzegać monty-pythonowską rzeczywistość bardziej różowo. Ale słuchacze Trójki poczęli się niecierpliwić. Dlaczego pan jest taki wesoły? – pisano. Dlaczego w audycji nie ma już tylu wampirów, grobów, gotyku? l tak dalej. Poczułem się wtłaczany na siłę w pelerynę i zamykany w krypcie, szprycowany depresją i osaczony przez przeważające siły wyznawców widzących we mnie mizoginistycznego mesjasza z czarnym krukiem na ramieniu. Wszystko to bardzo ładnie wygląda, ale ja nie jestem Vincent Price.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Solsbury Hill, „Tylko Rock” nr 8 (84), sierpień 1998.

„Spójrzmy więc wstecz i wspomnijmy to, dla czego warto było żyć. Kruk Edgara Allana Poe. Zamek Karmazynowego Króla. 17 minuta Ech Pink Floyd. James Bond. Nights In White Satin The Moody Blues. Adagio Albinioniego. Kobieta Wąż (The Reptile) w kwietniu 1970 roku – seans w sanockim kinie San, kiedy po raz pierwszy i ostatni bałem się na horrorze. Atom Heart Mother. Andante z Tria Es-dur Schuberta. Tom and Jerry. Coca-cola i ketchup. Rzygający grubas w Sensie życia wg Monthy Pythona. Czas apokalipsy. Drugi koncert Marillion w Gdańsku, gdy Fish śpiewał Lawendy „tylko” dla mnie i Anki. Clint Eastwood i scena z rondlem w westernie Joe Kidd. O fortuna – pierwsza pieśń z Carmina Burana Carla Orffa. Twin Peaks. Wizyta w Domu Kobiety Węża (Oakley Court pod Londynem). Wzruszenie, gdy przyszło mi zapowiedzieć koncert Petera Hammilla w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy 14 października 1995. Miłość w czasach zarazy Marqueza. Lost Highway. Noc i poranek 31 maja 1998…
Wszystkie te chwile przepadną w czasie, jak łzy w deszczu. Pora umierać.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

felieton, który był de facto listem pożegnalnym Tomasza Beksińskiego,
Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Fin de siecle, „Tylko Rock” nr 1 (101), styczeń 2000.

Pokrewne tematy

Kruk