„Mój syn był w krytycznym stanie, spędzał w szpitalu po dwa-trzy tygodnie, a ja w tym czasie pracowałem jako trener w Olsztynie. Treningi przeplatałem wizytami w szpitalu. Czasami po zajęciach jeździłem przez kilka godzin po mieście, żeby tylko nie jechać do domu, bo bałem się, co tam zastanę. Bałem się, że nie poradzę sobie ze swoją bezradnością, widząc cierpienie dziecka. To był bardzo trudny moment, ale Bóg nam pomógł i po bardzo poważnej operacji teraz jest znacznie lepiej. Oddałbym wszystkie pieniądze, medale, zaszczyty, byle tylko syn był zdrowy.”

Tematy

pieniądze , bóg , dzieci , dom , cierpienie , czas , dwa , dziecko , operacja , szpital , syn , trener , dom , stan , trening , godzina , pracujący , zajęcia , banał , jeździć , moment , medal , oddanie , spędzanie , widzenie , byle co