„Jak umrzesz – wyrwą ci złote zęby, już poprzednio zapisane w księgi obozu. Spalą, popiołem wysypią pola albo osuszą stawy. Co prawda marnotrawią przy spalaniu tyle tłuszczu, tyle kości, tyle mięsa, tyle ciepła! Ale gdzie indziej robią z ludzi mydło, ze skóry ludzkiej abażury, z kości ozdoby.”

„Ludzie mają w sobie tyle dobroci, tyle wiary, tyle miłosierdzia, ile im potrzeba, żeby powiększyć rozkosz chwili.”

„Chciałbym jedynie pojąć, jak to jest możliwe, że tylu ludzi, tyle miasteczek, tyle miast, tyle narodów znosi niekiedy pojedynczego tyrana, który ma moc jedynie od tych, którzy mu ją dają.”

„Tylu ludzi już zraniłam,
tylu opuściłam,
jeszcze więcej mnie też zrani,
opuści mnie też, tak.”

„Jak ciepły może być świat, potrzebujesz tylko kilku symbolicznych monet, a dopuszczą cię do ciepła i jedzenia ile tylko chcesz, nie musisz obdzierać się ze skóry i gryźć własnych kości na ulicy, takie miejsca zaprojektowano po to, aby dawać schronienie i pociechę tym skórom-i-kościom, które przychodzą tu po odrobinę szczęścia.”

„Boże, nie pozwól mi umrzeć, mam jeszcze tyle do zrobienia…”

„Tylu Ludzi nas ogląda, tylu nam kibicuje, że nierozsądnym byłoby nie rzucić wszystkiego co się ma na szalę.”

„Wyszkol ludzi na tyle dobrze, żeby mogli odejść, traktuj ich na tyle dobrze, żeby nie chcieli.”

„Jest tyle krzyży co ludzi.”

„Nie powinniśmy kochać ludzi na tyle, aby dla nich kochać ich występki, a nie powinniśmy nienawidzić występków na tyle, aby dla nich nienawidzić ludzi.”