„Gdzie to jest, że
głodni poeci nie uwodzą śmierci,
do pustych trybun
śpiewają treny.”

„Śmierci męczeńskie, mówiąc dodatkowo, były wielkim nieszczęściem w dziejach: uwodziły…”

„Taka jest bowiem siła młodości, o której śpiewają poeci i do której każdy wzdycha, mimo że większości nie przynosi ona nic poza czczością, tęsknotą i pragnieniem nie do nasycenia.”

„Byli szczęśliwi
dawniejsi poeci
pod liściem dębu
śpiewali jak dzieci

A nasze drzewo
w nocy zaskrzypiało
I zwisło na nim
pogardzone ciało”

„O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.
Trzymasz nas na łańcuchu swoim,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Zasługujemy wszyscy na nią,
Na nią zostaliśmy skazani,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.”

„Kiedy myślisz o śmierci, stwarzasz śmierć. Kiedy myślisz o życiu, stwarzasz życie. Jeśli nie myślisz, to nie ma życia, ani śmierci. Czy coś znajduje się w pustym umyśle? Czy jest w nim jakieś „ja?””

„Aleją
Śmierć kroczy.
Zwiędłymi kwiatami pomarańczy
głowa jej koronowana.
Śpiewa i śpiewa
pieśń,
zawodzi jej gitara biała.”

„Na scenie Ewa Bułhak prowadzi z widzami rodzaj misternej gry – najpierw uwodzi interpretacją lirycznych piosenek, a gdy widzowie popadają w nostalgiczny nastrój, zaczyna śpiewać z rockowym pazurem. Za chwilę śpiewa piosenkę, która przypomina występ klauna – Ewa zaskakuje widownię serią przerysowanych grymasów.”

„Miłość jest początkiem, a śmierć końcem. Ja nie śpiewam o śmierci fizycznej. Według mnie człowiek przestaje żyć, jeśli traci nadzieję.”

„Gdy śmierć nadchodzi, ptak smutno śpiewa, a człowiek dobre wypowiada słowa.”