„Wyłączasz charczące radio,
słyszymy jak płatki śniegu wpadają
przez szczelinę po rozbitych dachówkach.(…)
W nocy budzę się,
przestraszony, że umrę.
Budzisz się także, całujesz mnie w czoło.
Idę do toalety, podmuchy wiatru
wrzucają śniegowe płatki przez wywietrznik.”

„To najmroczniejszy poranek roku.
W rynnach na podwórzu
Budzi się dzień; mruganie
Światła w dachówkach;
Zelżał kamienny uścisk
Nocy na kurku i zasuwie.”

„Nawet płatkom życie nie mija jak z płatka. (Andrzej Coryell)”

„Stare mądre powiedzonko brzmi: jeśli mężczyzna po czterdziestce budzi się rano i nic go nie boli, to znaczy, że umarł.”

„jak płatki śniegu nad wulkanem
twe ciche łkania
mój anioł stróż twe łono dla mnie
sam odsłania”

„Budzić wdzięczność w niewdzięcznych jest równie daremne jak budzić krzykiem umarłych.”

„Na krakowskim rynku latają płatki śniegu
i gołębie – (nader ważny szczegół panoramy),
a w Sukiennicach ustawiły się w szeregu
nowiutkie, spółdzielcze kramy.”

„Nie znamy ludzi tak, jak nam się wydaje – łącznie z samymi sobą. Nie wierzę, że człowiek budzi się rano i stwierdza, że jest homo. Ale wierzę, że budzi się rano i stwierdza, że nie może bez kogoś żyć.”

„Przestępcy nie budzą się rano i nie mówią sobie: dziś kogoś zabiję.”

„Kobieta jest jak róża; na to ma kolce, by je owijać płatkami.”