„Tam, gdzie miłość przestaje być przygodą, staje się udręką.”

„Nie miłość, nie udręka, może urojenie,
Jakiś cień zniewolenia błądzący po duszy”

„Wiem, że miłość jest udręką
Bo się wszystkiego od niej chce
Ja pragnę mało, malusieńko
A właściwie jeszcze mniej”

„Daremnie miłość próbuje objąć to, co przestaje istnieć.”

„Nigdy nie byłam tobie miłą,
tyś mi się sprzykrzył. Trwa udręka.
Tę miłość jak zbrodniarkę nęka
zło, co do dna ją przepełniło.”

„Miłość ludzka nigdy nie jest, tylko się ciągle staje.”

„Wszystko to, czego dotknie miłość, staje się nieśmiertelne.”

„Gdy bieda staje przed drzwiami, miłość wyskakuje przez okno.”

„Kiedy miłość jest wystarczająco silna, oczekiwanie staje się szczęściem.”

„Bez prawdy miłość staje się sentymentalizmem. Miłość staje się pustym słowem, które można dowolnie pojmować. Na tym polega nieuchronne ryzyko, na jakie wystawiona jest miłość w kulturze bez prawdy. Pada ona łupem emocji oraz przejściowych opinii jednostek, staje się słowem nadużywanym i wypaczonym i nabiera przeciwstawnego znaczenia.”