„Jestem wytrzymała na ból fizyczny, przed tym psychicznym cofam się, uciekam. On mnie ściga z żelazną konsekwencją. Tak dobrze mu we mnie, tak się rozsiadł wygodnie, tak się rozgościł. Czegokolwiek bym w sobie nie dotknęła, jest przesiąknięte bólem.(…) Cokolwiek przed sobą udaję, moja głowa jest jak pusta hala, w której odbijają się dźwięki…”

„Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.”

„Fizycznie jestem silny, a psychicznie – niestety – słaby.”

„Moja definicja modelki? Śliczne zęby, pusta głowa.”

„Zdrowie fizyczne i stan psychiczny człowieka są ze sobą ściśle powiązane.”

„(…) wiem jednak, że jestem wypalony, pusty w środku i niezdolny do uczuć. Że po prostu udaję. Ale myślę, że nie ma w tym niczego niezwykłego. Jestem pewien, że w codziennych kontaktach udaje mnóstwo ludzi, przynajmniej po trosze. Ja udaję całkowicie, zawsze i wszędzie. Udaję bardzo dobrze i nigdy niczego nie odczuwam.”

„Była w nieznośnym wieku. Cokolwiek powiedziała, eksplodowało geniuszem, rozbrzmiewając echem wśród całych stuleci ciszy. Czegokolwiek dotknęła, muśnięcie jej palców było pierwszym muśnięciem. W cokolwiek wierzyła, nie opierało się na samej wierze, ale wykute było z pewności. Cokolwiek pomyślała, było pierwszą myślą na świecie.”

„(…) malutka, nie walcz z bólem ani hałasem, one są częścią ciebie. Nie odrzucaj ich, odczuwaj ból, oddychaj głęboko, wsłuchuj się w dźwięki, jakie rozbrzmiewają w twoim wnętrzu. Zaakceptuj je, połącz się z nimi w jedno.”

„Nie ma śmiertelnika, którego nie dotknąłby ból.”

„Efron jest moją obsesją! Może dlatego, że jesteśmy do siebie bardzo podobni, fizycznie i psychicznie. Mam wrażenie, że to moja bratnia dusza, coś jak Janet i Michael Jackson. Wystarczy, że Zac ubierze się w sukienkę i będzie mną!”