„Najpiękniejsza miłość to ta, w której dwa plus dwa nie równa się cztery, to wyjątek, który potwierdza regułę, to to, co wykluczasz, mówiąc nigdy. Co ja mam wspólnego z twoją przeszłością, ja jestem oszalałą zmienną twojego życia.”

„Aktorstwo jest niewymierne, ciężko tego uczyć. To nie jest matematyka, gdzie dwa plus dwa równa się cztery albo prawie zawsze cztery. Aktorstwo bazuje na osobie, narzędziem są twoje ciało, emocje. To narzędzie jest materią, nad którą uczysz się pracować. Każdy z profesorów ma inny sposób pracy i kładzie nacisk na coś innego. Samodzielnie należy dojść do tego, czego od teatru się oczekuje.”

„Więc teraz serca mam dwa, smutki dwa
I miłość po kres, i radość do łez.”

„Nawet Bóg nie może sprawić, by dwa razy dwa nie było cztery.”

„Zwątp we wszystko przynajmniej raz, nawet w twierdzenie: dwa razy dwa jest cztery.”

„Jeden i jeden to dwa; dwa i dwa to cztery; a „pięć zrobi się dziesięć”, jeśli dobrze na to zapracujesz!”

„W takim razie musi to być jeden z najfajniejszych zawodów w Anglii [synoptyk - przyp. red. ]. Najmocniejszy komputer mówi ci, że dwa plus dwa to pięć. A ty musisz powiedzieć: „A właśnie, że nie.””

„Przez cztery lata mówiliście, że zniszczymy sądy, że trybunał jest zniszczony. I co się okazało? Mamy dwa miliony głosów więcej.”

„Raz, dwa, trzy, cztery, nie ma takiej rury na świecie, której nie można odetkać.”

„Pan Tadzio: Dwa razy dwa?
Pan Piotruś: Cztery.
Pan Tadzio: Za dokładnie. Jeszcze raz. Dwa razy dwa?
Pan Piotruś: Sztrrr…
Pan Tadzio: O, teraz dobrze!
Pan Piotruś: Fronczewski.
Pan Tadzio: Rosssssss…
Pan Piotruś: Co to tak syczy?
Pan Tadzio: A teraz?
Pan Piotruś: Przestało…”