„Spotykam poetę N.;
przekartkowaliśmy się nawzajem
w pobieżnej pogawędce.”

„Potrafię odmówić Bogu swemu wieczornej pogawędki.”

„R. N.: Jak reagujesz na fanki krzyczące, że cię kochają?
Grzegorz Łomacz: Szczerze to rzadko spotykam się z czymś takim. Do niedawna oprócz mamy nikt mi tego nie mówił.
R. N.: Do niedawna. Więc teraz jest inaczej…?
Grzegorz Łomacz: Tak. Mówi mi to jeszcze jeden kolega z drużyny, jak mu dobrze piłkę wystawię. I pewna urocza malutka istotka.
R. N.: Czyżbyś dorobił się dziecka i nikt z nas się o tym nie dowiedział?
Grzegorz Łomacz: Bez urazy, ale wy to wszystko wywęszycie i nie pozostawicie bez komentarza. Chodzi mi o troszkę większą istotkę. 163 cm to dla mnie malutka, ale wystarczająco duża, żeby wypełnić moje życie.
R. N.: I pewnie nie pomylę się bardzo, jeśli powiem, że nie będziesz chciał nam zdradzić nic więcej?
Grzegorz Łomacz: Ani troszkę.”

„Mecz o mistrzostwo świata w szachach jest prawdziwą walką gladiatorów w porównaniu do przyjacielskiej pogawędki, jaką wiedli ze sobą Joe Frazier i Mohammed Ali.”

„Pomyślałam, że podwieczorek z panią Caffrey to wspaniały pomysł. Kawałek sera i kromka ciemnego chleba zupełnie wystarczą. No i mała pogawędka. Dowiem się, co tam słychać u naszego brodacza z dywanika.”

„Wciąż spotykam tych samych ludzi – myślał – dlaczego nie spotykam pozostałych?”

„Z przegranymi nie warto się spotykać.”

„Spotykamy się i jedno dla drugiego jest tajemnicą. Widzimy to, co chcemy widzieć. Idealizujemy się nawzajem za pomocą własnych fantazji. Kiedy się poznajemy, najpierw jesteśmy czystymi tabliczkami, nie mamy o sobie żadnej wiedzy. W oczach nowo poznanej osoby jesteśmy dziewiczy. Jesteśmy doskonali. Doskonali, bo każdy wybiera kolory, jakich pragnie, i maluje obraz, jaki chce zobaczyć.”

„Przyjaciele się spotykają, aby się lepiej poznać i pokochać.”

„Kiedykolwiek spotykamy sprawny rząd, jest to dyktatura.”