„Co ona sobie myśli! Gdyby się z nią nie ożenił, zostałaby starą panną, na pewno!”

„Nie ma już starych panien (…). Nie ma obowiązku wychodzenia za mąż.”

„Jestem taki brzydki, że żadna kobieta nie wyraziła dotąd chęci zostania moją żoną. A gdyby nawet znalazła się taka, to i tak nie ożeniłbym się z nią, bo nie lubię kobiet o złym guście.”

„Ciotka Anda była starą panną. Była starą panną do szpiku kości. Była starą panną w o wiele większym stopniu, niż na przykład ciotka Luśka, jej młodsza siostra, również stara panna, która wszakże nie nosiła szczególnych znamion staropanieństwa. Ciotka Anda już przy pierwszym kontakcie nie nastręczała wątpliwości co do swego stanu. Spośród licznych cech typowej starej panny, trudnych do wyodrębnienia i opisu, choć wyraźnie widocznych w geście, postawie, słowach i zachowaniach, szczególnie rzucała się w oczy drobiazgowa pedanteria i ponadnormalna dbałość o higienę. Do miasta zawsze wychodziła w rękawiczkach, żeby nie dotknąć gołą ręką czegoś brudnego.”

„Bo w sercu ułana, gdy je położysz na dłoń, na pierwszym miejscu panna, przed nią tylko koń.”

„Uważam mężczyzn za niesamowicie ekscytujących, i jakakolwiek dziewczyna, która tak nie sądzi, jest anemiczną starą panną, prostytutką albo świętą.”

„Przypowieść o dziesięciu pannach przypomina nam, że można trzymać w ręku lampę przez całe życie, nie zważając, że jest ona zgaszona.”

„Polskie Zgromadzenie musi żyć miłością do Najświętszej Maryi Panny. Ona jest wzorem dla każdej z nas. W życiu zakonnicy powinna we wszystkim wybijać się cichość i pokora, Ona przeszła przez życie cichutko i uświęciła się przez pokorę… starajmy się Ją naśladować… Ona poddana woli Bożej idzie pełnić Swe posłannictwo… gdy jest potrzebna, jest zwyczajna, milcząca. Syn Boży mógł zawsze na Nią liczyć.”

„Ona nie może znieść błędu. Ona jest przeciwko wszelkim herezjom. Ona jest z natury również przeciwko wszystkiemu, co przeciwstawia się prawdzie. Ona jest przeciwko wszystkiemu, co przeczy świętości, przeciwko wszystkim grzechom, jakie tylko mogą istnieć, nawet najdrobniejszym. (…) Garrigou-Lagrange nazywa ją „Matką Bożą od Nienawiści”, ponieważ nienawidzi błędnej nauki i odczuwa nienawiść do grzechu. Leży to w Jej naturze, nie może znieść błędu i grzechu, albowiem błąd i grzech to dzieła szatana, który przyniósł je na świat! Wiecie, że Ona została stworzona po to, aby podeptać głowę węża, aby zniszczyć szatana i jego plemię. Zjednoczmy się więc z Najświętszą Maryją Panną, pozostańmy mocno z Nią związani, a Ona uchroni nas zarówno przed błędem jak i przed grzechem, i zachowa nas w prawdzie i świętości.”

„Mężczyzna z kobietą rozmawiają w kawiarni. On myśli: „Och, jak bym chciał się z nią kochać”, ona zaś: „O, jak by to było pięknie, gdyby obdarzył mnie wielkim, romantycznym uczuciem i przynosił mi konwalie…””