„Nielegalne kwiaty,
zakazany krzyż,
co dnia rozkwitają
z betonowych płyt.
Ludzie je składają,
wierni sercom swym,
co w nadziei trwają
przeciw mocom złym.”

„Kwiat szczęścia najpiękniej rozkwita, gdy opromienia go światło miłości.”

„Nie ma nieuleczalnie chorych. Poznałem siłę nadziei i destrukcyjną moc rozpaczy. Zalecam trwanie przy nadziei, nigdy bowiem nie wiadomo, w której chwili i skąd może przyjść ocalenie.”

„Wszyscy po kolei składali wieńce i kwiaty. On jeden złożył swój autograf na jego trumnie. Pewnie tak z przyzwyczajenia.”

„Serca mogą się połączyć, a wierni swoim uczuciom ludzie pozostają sobą. Miłość to dopuszcza. Miłość wszystko dopuszcza.”

„Ludzie biedni niekiedy protestują przeciw złym rządom. Bogacze natomiast zawsze protestują przeciw każdej próbie rządzenia nimi. To arystokraci bywają z reguły anarchistami.”

„Każda z nas ma swój krzyż – tak mawiała babcia (…). Zawsze sądziłam, że ten krzyż dostaje się pod koniec życia, a tu się okazuje, że któregoś dnia, tak po prostu, Pan Bóg cichutko nam go kładzie na plecy i już! Teraz go nieś!”

„O zmierzchu nie ma wiatru. O tej porze dnia jest tylko moc.”

„Kościół składa ofiarę ze swego własnego języka, łaciny – która jest językiem sakralnym, poważnym, pięknym, wyjątkowo ekspresyjnym i eleganckim. Kościół składa tę ofiarę z wiekowych tradycji, a zwłaszcza z jedności językowej różnych ludów, dla dobra większej uniwersalności, aby dotrzeć do wszystkich. To dla was, wierni – abyście potrafili przejść ze stanu zwykłych widzów do stanu wiernych uczestniczących i aktywnych.”

„Niech cały Tybet oddycha radością, szczęściem i dostatkiem.
Niechaj Dharma Buddy krzewi się, rozkwita i trwa na wieki.”