„Jeśli chcesz widzieć Pana, patrz uważnie na stworzenie. Nie odrzucaj go; nie rozmyślaj nad nim. Po prostu patrz.”

„Sąsiad mnie woła: „Chodź, pan! Po Gulczasie! Zobaczysz pan, kto po nim płacze!” „No wszystkie kobitki, bo przystojny…” „Gdzie kobitki?! Klaudiusz!” Nie uwierzyłbym, jakbym nie widział! No siedzi Klaudiusz na ogrodzie… „Gulczas! Gulczasik!” Sąsiad do mnie mówi: „Patrz, pan, chłop płacze za chłopem! A może oni nie wszystko pokazywali…?””

„Ty nie patrz się tak na nas jakbyśmy byli źli.
Zasłoń oczy dzieciom, niech nie widzą nas.
Zatkaj uszy, bo słowa zarażą wiedzą świat. Nie ma szans byś powstrzymał to w nich
(…)
W oczy mówią, że jest ekstra, a każdy w chuj leci,
gdy cię nie ma, sukcesywnie wbija tobie nóż w plecy.”

„Kiedyś nazwałem Pana zerem ale widzę, że Pana przeszacowałem.”

„Widzę w tym pana i niewolnika, nie widzę narodu i jej naczelnika.”

„Na wszystko, co się zdarzy, masz gotowy, przywieziony z Ziemi schemat. Jeżeli jakiś szczegół nie pasuje, to go po prostu odrzucasz.”

„Wielu dziennikarzy relacjonowało wydarzenia 11 listopada w taki sposób, jakby między narodowcami i tzw. antyfaszystami była oczywista symetria – po prostu się bili. To kłamstwo, stroną atakującą byli narodowcy. Blokujący bronili się, były też przypadki odrzucania kamieni – nie widziałem, by atakowali.”

„Dlaczego odrzucam świat i widzę siebie jako coś lepszego? No bo tak, to wszystko. Bo jestem kurwa lepszy i taka jest prawda.”

„Ja po prostu chcę, żeby to ciągle było malowaniem, żeby to było o malowaniu i procesie malowania, nakładania – i to wszystko. A ostatecznego celu naprawdę nie widzę. Nie widzę takiego punktu, do którego dojdę i potem już można umierać.”

„W „Zabiłem moją matkę” syn nienawidził swojej matki i ją odrzucał. W „Na zawsze Laurence” matka odrzucała dziecko. Teraz nikt nikogo nie odrzuca, matka i syn nie potrafią bez siebie funkcjonować. Mimo że społeczeństwo nie pozwala im się kochać tak, jak chcieliby się kochać.”