„Niezależny intelektualista nie rozumie, jak intelektualista może być niezależny w sytuacji, gdy zmartwychwstają miliony.”

„Niezależny intelektualista to czujne oko sprawiedliwości. Jeśli tak nie jest, to znaczy, że wymyślił on siebie sam i że jego niezależność wynika z zaprogramowanej kapitulacji przed złem. Interesują go wszystkie religie, odkrycia, idee, wszystkie przejawy humanizmu. Nawet jednak szybując w najwyższych przestworzach ducha nogami stoi on mocno na ziemi. Niezależny intelektualista jest istotą z ducha i ciała – elementów tak ściśle powiązanych i zarazem tak bezkresnych, jak niebo i ziemia.”

„Kiedy pojawia się Hitler, niezależny intelektualista przestaje być niezależny i mówi: „Nie”. Kiedy pojawia się Stalin… Czasem ma on na imię Tomasz Mann, kiedy indziej – Sołżenicyn. A może też być zwyczajnym nauczycielem, lekarzem czy inżynierem. Jest obiektem miłości dlatego, że sam daje miłość, ale jest też kimś, komu w każdej chwili grozi śmierć.”

„W przededniu wyborów dostrzega się u nas sytuację kultury niezależnej, rozumie się potrzebę wsparcia, pokazuje się miejsca, które mają stać się jej bastionami. Kończy się na obietnicach, jak zawsze.”

„Zachowałem się jak intelektualista.”

„Opium intelektualistów.”

„Jednym z zaskakujących przywilejów, jakie przysługują intelektualistom, jest to, że mogą pozwalać sobie na skandaliczną głupotę, nie psując sobie przy tym reputacji. Intelektualiści, którzy czcili Stalina, podczas gdy on mordował miliony ludzi, nie zostali zdyskredytowani. Nadal rezonują na każdy temat pod słońcem, a ludzie słuchają ich z nabożnym szacunkiem.”

„Och! Jak trudno być intelektualistką!”

„Intelektualiści są budowniczymi kultury.”

„Intelektualiści są zarozumiali i sprzedajni.”