„Ciągnąc za sobą pękatą czerwoną walizeczkę w kwiatki, Licho człapało niczym skazaniec schodami na parter. Półtora nieszczęścia w bamboszkach, krzywo ostrzyżonego, ze zwisającymi smutno skrzydłami i różowym królikiem kicającym przy nodze. Po jego pyzatych policzkach ciurkiem płynęły łzy niczym grochy.”

„Człowiek bez telewizora i bez radia jest jak człowiek bez nogi, bez oczu, bez ojczyzny i bez przyszłości. Niczego nie wie, niczego nie czuje, niczego nie rozumie, za niczym nie nadąża.”

„Twarz Wierbowa jest czerwona niczym jego koszulka.”

„Mogą obciąć mi nogi, ale nie odbiorą skrzydeł.”

„Strach dodaje nogom skrzydeł.”

„Płyńcie! płyńcie, łzy tęschnoty,
Nieutulne łzy tułacze,
Może jeśli dzień przepłaczę,
Noc przyniesie mi sen złoty.”

„To nic, kiedy płyną łzy,
to nic, że tak trudno być,
każdy dzień,
przynosi przecież nowe nadzieje,
To nic, kiedy płyną łzy,
bo świat ma już dosyć ich,
dobrze wiesz,
że warto zawsze próbować raz jeszcze…”

„Nieproszone łzy poturlały się po policzkach. Skąd ten żal?, że tak prędko, tak nieodwracalnie, bezceremonialnie, tak byle jak, bez ostrzeżenia, bez punktu kulminacyjnego i wielkiego finału? Patrzył teraz przez nią jak przez szybę.”

„Woda, która płynie w rzece to łzy tych, którzy żyli przed nami, a woda, która spływa z deszczem na ziemię w obcych krajach, to łzy tych, którzy po nas przyjdą na świat.”

„Krew naszą długo leją katy,
wciąż płyną ludu gorzkie łzy.”