„Pewnie serca i głowy by chciały, ale nogi nie nadążają.”

„Boli mnie głowa, ręce i nogi. Mięśnie, kości, paznokcie, włosy, zęby i serce. A najbardziej dusza.”

„Czujecie, że głowa rządzi, a nie nogi.”

„Dzięki Bogu Pan Bóg uderzył mnie po nogach, a nie po głowie.”

„Pamiętajcie, że głowa jest ponad sercem.”

„Serce mu uderzyło do głowy.”

„Jeśli istnieje głos tak zwany „z piersi” i głos tak zwany „z głowy”, toż samo można by rzec o zapale. Jest pewien zapał pochodzący z głowy, pewne natchnienie z głowy, i takie znajdujemy u Horacego. (…) Kochanowski, przeciwnie, przemawia z głębi serca, ma często żar iście poetycki, ale ten żar nie może ożywić każdego utworu; często wybucha, ale i przygasa.”

„Kim chciałbym być
Poetą i chciałbym pisać wiersze
o Warszawie byłyby najpiękniejsze.
Pisałbym je nad Wisłą wymyślał z serca, z głowy,
pisałbym je w Łazienkach, na liściach kasztanowych.”

„Zawsze czułem się pewnie z piłką u nogi.”

„Był sobie pewien człowiek, który codziennie siedział i patrzył przez wąską pionową szparę w płocie, z którego wyjęto jedną deskę. Codziennie za płotem przebiegał dziki pustynny osioł. W wąskiej szparze pojawiał się najpierw jego nos potem głowa, przednie nogi, długi brązowy grzbiet, tylne nogi, a na końcu ogon. Pewnego dnia człowiek ten zerwał się na nogi z błyskiem w oku i krzyknął głośno, tak żeby wszyscy go mogli usłyszeć: "To jasne! Nos jest przyczyną ogona!".”