„Pantomima to sztuka poza słowami – nie bez słów. Jeśli aktor dramatyczny wyjdzie na scenę i nic nie mówi, to nie znaczy, że jest mimem. Podstawowe zasady, które powinny kierować teatrem pantomimy, to: myśl, emocja i działanie. Dlatego praca nad spektaklem jest ciągłą analizą ruchu, naszych stanów emocjonalnych i tego, jak je przekazać. Polega na odnajdywaniu takich wartości, które naszym zdaniem pełniej da się wyrazić bez używania słów.”

— Bartłomiej Ostapczuk

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 sierpnia 2005 https://web.archive.org/web/20060102223025/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sztukapo.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

sztuka , myśl , myślenie , analiza , znaczenie , scena , wyrażenie , aktor , emocja , praca , wartość , stan , zasada , zdanie , podstawowa , nasi , działanie , mówić , przekazanie , teatr , spektakl

Bartłomiej Ostapczuk 1

1977

Podobne cytaty

„Nazywam go milczącym aktorem. Są piękne przedstawienia teatrów ruchu czy tańca, które ze sztuką mimu nie mają wiele wspólnego. Pantomima ma wspaniałe korzenie, ale każdy, kto chce zostać mimem, musi znaleźć własny styl i pokazywać prawdę emocjonalnego przeżycia; przemiany, które byłoby trudno, a czasami wręcz niemożliwe wyrazić słowami. Ciało powinno „mówić”. Musi on też dbać, by technika nie zabiła w nim tego, co najpiękniejsze w teatrze pantomimy, czyli płynności zmieniających się stanów emocjonalnych – tego wszystkiego, co składa się na ludzką ciszę. W pantomimie każdy ruch na scenie musi ukazać proces przemiany emocjonalnej. Patrząc na akcję wykonawcy, śledzimy zmienność myśli aktora.”

Stefan Niedziałkowski (1945) polski artysta pantomimy

odpowiedź na pytanie, kim jest współczesny mim.

„(…) jeden z aktorów jest po prostu sensacyjny (nazywa się Wiesław Gołas) i umie wszystko: grać komedię – oczywiście, ale także śpiewać, tańczyć, grać pantomimę i pojedynkować się tak, jak nikt się na naszych scenach nie pojedynkuje”

Wiesław Gołas (1930) polski aktor

Źródło: prasa francuska, cyt. za: Elżbieta Smoleń-Wasilewska, „Film” nr 12,

„Moim podstawowym medium jest ruch, teatr tańca, a moją pasją choreologia praktyczna. To metoda analizy ruchu, wytworzona na podstawie studiów Rudolfa Labana. Polega ona na analizie podstawowych elementów ruchu. Bierze się tu pod uwagę: podmiot czynności, jego akcję i działanie, które są uszeregowane odpowiednio do ruchu bardziej lub mniej sformalizowanego, przestrzeń, całą dziedzinę dynamiki, czyli rytm i ruch, a także jego jakości i fakturę, emocje, jakie niesie z sobą, relacje z aktorem, rekwizytem i widzem. Wydobywając pewną jakość ruchową, znaleźliśmy z aktorami wspólny język komunikacji i niemal bezsłowne już w tej chwili porozumienie.”

Paulina Wycichowska (1976)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Paulina Wycichowska o premierze Teatru Logos, „Polska Dziennik Łódzki”, 7 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123058.html?josso_assertion_id=31AA6A63AFCF514B