„Istota uważa się za samodzielną dopiero wtedy, gdy stoi na własnych nogach, a stoi na własnych nogach dopiero wtedy, gdy swoje istnienie zawdzięcza samej sobie.”

„Piotrkowi nic poważnego się nie stało, tylko urwał nogę…”

„(…)jestem półprzytomnym nieszczęściem, potykającym się o własne nogi.”

„Noszę naszyjnik, żebym wiedział, czy nie stoję do góry nogami.”

„Dopiero gdy tubylec, służący rasie wyższej, a więc dla jej korzyści i dla własnego postępu, nauczy się wytwarzać jakiekolwiek wartości, otrzyma moralne prawo istnienia.”

„Ludzkie istoty rzadko są tak niebezpieczne jak wtedy, kiedy rozpływają się nad dobrocią własnych intencji.”

„Człowiek stoi na nogach, odrywa się od ziemi, porusza i zmierza dokąd chce”

„Będąc jedną nogą bliżej jednej organizacji, a drugą nogą w innej, dla mężczyzny jest to niebezpieczny rozkrok, bo musi szczególnie uważać na to, co ma między nogami.”

„Bardzo możliwe, że człowiek odczuwa swoje istnienie dopiero wtedy, gdy czuje na skórze dotyk bezimiennej przestrzeni, która łączy nas z najdawniejszym czasem, ze wszystkimi umarłymi, z prehistorią, gdy umysł dopiero oddzielał się od świata i jeszcze nie zdawał sobie sprawy ze swojego sieroctwa.”

„Ujrzeć Prawdziwą Naturę i stać się buddą, to znaczy poznać własną naturę i odciąć się od korzeni istnienia.(…) Nie ma narodzin i śmierci, nie ma złudnych namiętności. To znaczy „stać się buddą.””