„W liceum miałem deskorolkę. Chciałem jeździć, ale za późno się do tego zabrałem, a poza tym bylem słabo wygimnastykowanym dryblasem. Mój kolega, bardzo dobry skejt Stasiu, miał staruteńką perkusję. Zaproponował, żebyśmy się zamienili, i tak się zaczęło.”

„No pewnie, jeździłam na desce w liceum i nadal bym jeździła, gdybym nie była ciągle w rozjazdach.”

„Gdybym miała zdolności nadprzyrodzone, chciałabym, żeby po stosunku mój narzeczony zamienił się w botki od Prady.”

„Uważam za słuszne i ładne odchodzenie z areny we właściwym czasie, a nawet trochę za wcześnie. Byle tylko nie za późno!”

„Mam absolutnie olewczy stosunek do samochodów. Byle jeździły, nie psuły się, miały radio i oby deszcz na łeb nie padał.”

„Aby kiwać, nie trzeba mieć specjalnie dobrej głowy. Wystarczy byle jaka.”

„Mając 15 lat, nie wiedziałem za bardzo, co robić w życiu. Okazało się, że liceum ekonomiczne to był w moim przypadku pomysł całkowicie nietrafiony. Ale zacząłem z kolegami prowadzić kabaret szkolny. Myślę, że to dzięki niemu ukończyłem szkołę.”

„Kolega wystarczy, aby był dobry. Przyjaciel musi jeszcze być prawdziwy.”

„Chodziłem na lekcje angielskiego z Bożeną Walter. Miałem pseudonim Rambo. Bożena miała pseudonim Sara. Kiedyś się jej zwierzyłem, że chciałbym pracować w telewizji. Powiedziała: „Wymyśl coś!”. Uważam, że to jest najważniejsze – jeżeli ktoś chce pracować w mediach, musi coś wymyślić. Trzeba mieć coś do zaproponowania. Nawet jeżeli projekt nie wychodzi, trzeba mieć w zanadrzu następny. I tak do skutku. Zaproponowałem wtedy telewizyjne quizy. Pisałem ich mnóstwo i przez przypadek zacząłem prowadzić program. To były czasy kiedy dla aktora obciachem był udział w reklamie, a co dopiero prowadzenie programu dla młodzieży… Ale tak się zaczęło i zostałem już przed kamerą do dziś.”

„Pięć lat bez prawka jeździłem i nie miałem kolizji (…) a dostałem prawko i miałem od razu kolizję drogową. I jeszcze rozwaliłem samochód nie mój, tylko narzeczonej.”