„Jestem dumny z tego, że nazywam się Jarosz i chcę w przyszłości dorównać tacie. Jednak jest to również swego rodzaju ciężar.”

„Nienawidzę Mamy. Nienawidzę Taty. Tata nienawidzi Mamy. Mama nienawidzi Taty. To właśnie sprawia, że chcesz być tak smutnym.”

„Jestem szczęśliwa, że najpierw będziemy mieli synka, ponieważ jestem podekscytowana na samą myśl, że zobaczę relacje między małym Hankiem a jego tatą, dużym Hankiem. Chcę, aby mój synek był sobą, ale aby miał też pewne cechy charakteru swojego ojca.”

„Starsza pani w londyńskiej restauracji zapytała moją córkę, czym zajmuje się jej tata. Odpowiedziała: „On jest piratem” - a ja byłem bardzo dumny z tej odpowiedzi.”

„Bardzo chcę być do kogoś podobna. Bo bardzo boję się być jedyna w swoim rodzaju.”

„Muzyka była podzielona na różne rodzaje i style: jeden rodzaj pieśni stanowiły modły do bogów, nazywano je hymnami, przeciwny im charakter wykazywał inny rodzaj pieśni, można by je nazywać trenami.”

„Zawsze wydaje mi się, że lepiej gram i dogaduję się z ludźmi w wieku taty. Może to dlatego, że stawiam ich na piedestale i traktuję jak „ojców”. Zwykle dobrze mi idzie w starszych zespołach, gdzie jestem młodzikiem. Nigdy nie jest fajnie, jeśli jestem najstarszy. Nie jestem na tyle odpowiedzialny pomimo tego, że mam 45 lat! Tyle razy mnie nazywano dzieciakiem, chyba jestem najstarszym młodzikiem w okolicy. Mam już 45 lat i nie mam włosów – jak można mnie tak nazywać!?”

„Niedawno w telewizji spotkałam małe córeczki Romana Giertycha. Ich tata występował akurat w TVN24. „Mój tata nazywa się Roman Giertych” – powiedziała jedna z nich. „A gdzie twój tata pracuje?” – pytam. „W telewizji” – pada odpowiedź. „A od kiedy?” – dopytuję. „Od pół roku””

„Naszą tak ciężką teraźniejszość będą w przyszłości nazywali „dawne dobre czasy.””

„Chciałbym (…) dowiedzieć się, kogo Führer, gdyby mnie kiedyś zabrakło, postawi na moje miejsce. Führer odpowiada mi na to tylko tyle, że jestem jedynym w swoim rodzaju zjawiskiem w narodowym socjalizmie, którego nie da się zupełnie zastąpić.”