„Zszarzał na niebie błękit emalii,
wyraźniej słychać pieśń okaryny.
To przecież tylko piszczałka z gliny,
czemu tak smutnym głosem się żali!…”

„Już dawno przestałam się zastanawiać nad różnicą między błękitem nieba a cierpieniem.”

„Nadzieja ma skrzydła, przysiada w duszy i śpiewa pieśń bez słów, która nigdy nie ustaje, a jej najsłodsze dźwięki słychać nawet podczas wichury.”

„Czy mam wam przeczytać jak wyglądało rozliczenie świętej pamięci Józefa Życińskiego arcybiskupa? Dziś z piekła jego głos słychać w niebie, tak wyje! Jest obok Mahometa przywiązany najgrubszym łańcuchem!”

„Alpy ścigane wzrokiem ze szczytu na szczyt
uciekają wyżej,
wyżej przebiły błękit i zajęły niebo”

„Każdy nowy dzień zaczyna się głęboka nocą.
Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie gaś nigdy światła nadziei.”

„Dobra muzyka to smutna muzyka, mówi głos w radio (…).”

„Bóg jest za wysoko, Duch Święty jest zbyt niematerialny; to, czego trzeba ludowi, są to bałwany białe ze złotem i błękitem.”

„W tym wierszu
leżę na łące
i myślę:
jakie smutne jest niebo,
kiedy cię jeszcze nie ma,
Małgorzato.”

„Pieśń porywa mnie w dal, wyzwala wszystko, staję nagle bezradny i zagubiony i dziwie się, że nie rozpadam się na kawałki albo nie wzlatuję jak balon w wieczorne niebo.”