„Wilk w bajce!”

„Libertynizm: wilk w owczej skórze.”

„Statystyka: wilk syty, koza cała.”

„Wilk syty i owca cała – do czasu.”

„Wilk atakuje zębami, byk rogiem.”

„Raz wilk romans miał z krową:
Przypłaciła to głową.”

„Bohaterem tej bajeczki jest mały męczydusza, który krzyczy: „Wilk! Wilk!”, chociaż wilka wcale nie ma w pobliżu, i za każdym razem łatwowierni wieśniacy pędzą mu na pomoc, aby przekonać się, że to był tylko żart. Ale raz chłopczyk krzyknął: „Wilk! Wilk!” wcale nie dla żartu tylko, że nikt mu już nie przybiegł na pomoc. Wilk zjadł dowcipnisia, i na tym, Bogu dzięki, bajeczka się kończy.
Morał z niej płynie oczywisty: „Nie osiedlaj się tam, gdzie wilki hasają na wolności” – chociaż ten, kto wam czytał tę bajeczkę, na pewno twierdził, że jej morał brzmi: nie kłam, bo pożałujesz.”

„Nawet wilk czy lew pożera obcych, swoich oszczędza.”

„Jeżeli wilk jest u drzwi, jedyne wyjście to zaprosić go na obiad.”

„Świat pełen jest wilków, które uskarżają się na rogi owiec.”