„Napisałem ją w 1976 roku, w stanie goryczy i rozpaczy, kiedy się wydawało, że nie ma dla nas nadziei. Chciałem jak najprościej sformułować polskie marzenie. I nagle to marzenie – jak mi się wtedy, w 1981 roku wydawało – zaczynało być realne.”

„Nie chciałabym cofnąć czasu, chciałabym go tylko zatrzymać. Takie skromne marzenie.”

„Romans – to marzenie człowieka samotnego, a samotność – marzenie człowieka, który ma romans.”

„Okazuje się np. nagle, że jest bardzo wielu
(znacznie więcej, niż nam się dotąd wydawało)
ludzi, którzy, porwani zbiorowym
entuzjazmem, potrafią napisać
list do redakcji”

„Marzenie polityka: piastować władzę.”

„Marzenie rzeźbiarza: odkuć się w marmurze.”

„O-o-o-o Niezrównoważenie psychiczne to moje marzenie!”

„Moje marzenie to domek z ogrodem i dwójka dzieci. Wierzę w wieczną miłość, bo tylko wtedy bycie razem ma sens.”

„Najlepsza sztuka nieodparcie naśladuje życie. Jeśli naśladuje marzenie, musi to być marzenie o życiu. W przeciwnym razie nie istnieje miejsce, w którym możemy się spotkać, nie możemy się porozumieć.”

„Każde własne marzenie można zabić w sobie przez jego realizację.”