„(…) ciągle muszę pracować nad swoim perfekcjonizmem, który utrudnia życie mnie i moim bliskim. Na świeżo pomalowanej ścianie zawsze znajdę jakąś rysę!”

„Rozśmiesza mnie wszystko. I cieszę się, że tak jest. Musisz zawsze znaleźć jakiś powód do śmiechu, bo inaczej – życie staje się bez sensu.”

„Branie czegoś na serio przez długi czas utrudnia życie.”

„To możliwość wyboru utrudnia nam życie. Ten, kto płynie z prądem, nie ma kłopotów.”

„Zawsze próbowałem znaleźć jakąś dziurę w całym, teraz walczę, żeby szukać całości wśród dziur.”

„Sopot zawsze był mi bliski. (…) Mój dom to zawsze był Sopot.”

„Ciągle wygląda to w ten sposób, że to reżyser wybiera sobie ludzi z którymi pracuje, ponieważ to on najlepiej ich zna i dzięki temu ma do nich zaufanie. Jeżeli ja podejmuję jakąś decyzję dotyczącą na przykład obsady, to niezależnie czy robiłem to w „tamtych czasach”, czy teraz, decyzje te zawsze konsultowałem z kilkoma zaufanymi osobami. Takie spojrzenie z boku zawsze reżyserowi się przydaje. Te „konsultacje” w żaden sposób nie odbierają mi mojej niezależności. Już w szkole filmowej pokazywaliśmy kolejne ujęcia kolegom, którzy wyrażali o nich swoją opinię.”

„Odmień swoje życie nie tylko z wiosną, ale również w środku zimy pomaluj oblodzone szybki.”

„Bardzo trudno albo i niepodobna pomalować wstęgę życia kolorem różowym na zawsze.”

„Jednostka musi szukać Prawdy i Piękna, Sir! Zawsze mówię to moim uczniom, musisz pracować do końca. Jest tylko jeden styl malowania. Styl, który prezentuje oko w jego doskonałości, styl piękna nienagannej emalii jaką możesz znaleźć u Veronese i Tycjana.”