„Gdy nawet wiosną będziesz sam, kiedy jaskółce
Próżno będziesz tłumaczył to, co ci dolega,
Gdy najcięższą godzinę wskaże tobie zegar,
Odszukaj mnie – i znajdziesz leżącą na półce.”

„jeszcze długo potem
miałeś swoją półkę w szafie
tylko garnitury oddałyśmy bezdomnym
twoje biurko jest już zajęte
siedzę przy nim teraz ja
i piszę o tobie wiersze
twój sekretarzyk od dawna
kryje cudze tajemnice
tylko zegar nie chce
wybijać godzin bez ciebie (…)
miałeś tato takie piękne myśli
one teraz żyją we mnie
miałeś tato takie piękne ręce…”

„Zegar odmierza godziny głupstwa, ale mądrości nie mierzą zegary.”

„Liście, które jesienią spadają z drzew, chciałyby się wskazać jako przykład przemijania. Byłby to jednak zły przykład, ponieważ po kilku miesiącach drzewo wypuści nowe liście i nastanie wiosna, dokładnie taka jak była wcześniej.”

„Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć,
Osrebrzać je księżycem – i promienić świtem.
Nie wiesz, że trzeba niebo zwalić, i położyć
Pod oknami, i nazwać jeziora błękitem.”

„Ja zawsze byłem za wiosną. Bez względu na porę roku.”

„Gdy i tobie kiedyś w serce wplecie
mądrość gorzką z wiosny odbarwioną,
będziesz chodził, jak ja dziś po świecie
z tą jesienią we włosy wplecioną.”

„Ale zegar nigdy nie wybije godziny samego tylko bólu.”

„Zegar w y b i j a godziny.”

„Ale ty patrząc w dal
Płynąć będziesz wśród fal
Aż sam wreszcie staniesz się falą”