„Społeczeństwo wmawia mi różne bajki o byciu.
Byciu…
Najlepszy stan umysłu osiągnąłem w 86 – ubiegłego wieku.
Ponieważ nie mogłem otrząsnąć się miłości do bliźniego.
Przez długie lata.
Tylko czasem
wychudzone, smutne, porażające stany świadomości.
Przeplatane buddyjską mantrą.”

„Oddziaływanie Bóstwa na nas możemy stwierdzić jedynie za pośrednictwem psychiki, przy czym jednak nie jesteśmy w stanie rozróżnić, czy oddziaływanie to pochodzi od Boga, czy od nieświadomości, tzn. nie możemy rozpoznać, czy Bóstwo i nieświadomość to dwie różne wielkości.”

„Może te długie lata zamknięcia się na sprawy metafizyczne były potrzebne, abym mogła przeżyć to olśnienie, to wielkie obudzenie i otwarcie się uczucia i umysłu?”

„Spokój umysłu to pełen wrażliwości stan zakorzeniony w miłości i współczuciu.”

„Czysty umysł jest przed myśleniem. Jeżeli doświadczyłeś tego stanu umysłu, już osiągnąłeś oświecenie. Jeżeli doświadczyłeś tego przez krótki czas – nawet przez jedną chwilę – to jest oświecenie. Przez pozostały czas możesz myśleć, ale nie powinieneś troszczyć się o myślenie. To tylko twoja karma. Nie możesz być przywiązany do myślenia. Nie wolno ci zatrzymywać go na siłę albo zmuszać czysty umysł do rozwoju. Będzie się rozwijał sam, kiedy twoja karma będzie stopniowo znikać.”

„Nam jest potrzebna świadomość, że mamy wspólną ojczyznę z różnymi narodami i to stanowi o naszym bogactwie duchowym.”

„Patrząc zawsze przed siebie, myśląc o tym, jak zrobić jeszcze więcej, osiągniesz stan umysłu, w którym nie ma rzeczy niemożliwych.”

„Jesteśmy niekochanymi dziećmi historii, wychowanymi na telewizji, która przez lata wmawiała nam, że pewnego dnia zostaniemy milionerami i gwiazdami filmowymi, i gwiazdami rocka, ale tak się nie stanie. I to właśnie teraz do nas dociera. I strasznie nas to wkurza.”

„To, co się nazywa językiem polskim, jest kontynuacją historyczną stanu językowego przedpolskiego, to znowu kontynuacją stanu prasłowiańskiego, stan prasłowiański kontynuacją stanu przedsłowiańskiego, stan przedsłowiański kontynuacją stanu wspólnoarioeuropejskiego i praarioeuropejskiego [praindoeuropejskiego], ten ostatni kontynuacją stanu przedarioeuropejskiego. Cofając się myślą dalej wstecz, gubimy się w pomroce wieków. Możemy wypowiadać różne domysły i mniej lub więcej dowcipne przypuszczenia, ale nie jesteśmy w stanie odtworzyć sobie obrazu języka pierwotnego w sposób mniej lub więcej określony.”

„Najlepszy umysł niczego nie stworzy bez opętania miłością.”