„Ja wiedziałem. Wiedziałem to. Urodziłem się w pokoju hotelowym i umieram w pokoju w hotelu.”

„udomowić pokój hotelowy:
zapalić świeczki
w oknie zawiesić mały witraż
i serwetki, koniecznie
serwetki”

„Rańcie ich tak, żeby wiedzieli, że umierają.”

„I było mi dobrze, bo wiedziałem, że umieram.”

„Dorastałem jako niesforny dzieciak, który zawsze był pod kluczem w pokoju. Kiedy z niego wyszedłem, nie byłem zły – po prostu nie wiedziałem, co jest dobre, a co złe.”

„Przyznaję, że za każdym razem po wejściu do nowego hotelowego pokoju jestem podekscytowany! Najpierw wchodzę do łazienki i załatwiam się, czytam menu i myślę sobie, czym sobie to, co wydalam zastąpię. Nie wiem czemu, ale muszę w ten sposób „przywitać” każdy pokój.”

„Kaczyński nie mógł sobie na ryzyko pozwolić. Partia była dla niego wszystkim, bardziej niż dla Tuska. Bez partii nie potrafił żyć. Nie miał konta w banku, nie miał prawa jazdy, nie wiedział, jak się poruszać w urzędzie, w banku, na poczcie, jak zrobić przelew, jak wysłać list polecony, jak zarezerwować pokój w hotelu. Bez swojego kierowcy, bez sekretarki nie potrafiłby sobie poradzić.”

„Urodziłem się w Warszawie, na Pradze, ale gdybym wiedział, że spotkam się z tak wielką sztuką, chciałbym urodzić się w Sanoku.”

„Przez jakiś czas występowaliśmy wtedy w drobnomieszczańskich, brzydkich hotelach. Niekiedy publiczność składała się z dwóch pijaków i jednego typa, który właściwie chciał zobaczyć striptiz. Nienawidziłam tego. Mieszkaliśmy w obskurnych pokojach hotelowych, w których tapeta łuszczyła się ze ścian. Musiałam gotować na maszynce elektrycznej, a gwizdy pociągów budziły nas co 10 minut.”

„Wojna prowadząca do pokoju? Wojna prowadząca do wojny?
Pokój prowadzący do pokoju? Czy pokój prowadzący do wojny? (Andrzej Coryell)”