„Istnieje prastary podział narratorów anegdot na cztery kategorie:
1. Kiedy narrator zachowuje poważny wyraz twarzy, a słuchacze zataczają się ze śmiechu…
2. Kiedy śmieje się i sam narrator, i słuchacze…
3. Kiedy narrator trzyma się za brzuch ze śmiechu, a słuchacze, zwiesiwszy głowy, ponuro milczą.
4 Kiedy słuchacze, uzbrojeni w krzesła i butelki od wina, starannie biją narratora.”
Существует старинное распределение рассказчиков анекдотов на четыре категории:
1. Когда рассказчик сохраняет серьёзное выражение лица, а слушатели покатываются со смеху…
2. Когда смеется и сам рассказчик, и слушатели…
3. Когда рассказчик за животик держится от смеху, а слушатели, свесив головы, угрюмо молчат…
4. Когда слушатели, вооружившись стульями и винными бутылками, хлопотливо бьют рассказчика. (ros.)
Źródło: Искусство рассказывать анекдоты
Podobne cytaty
Źródło: Agnieszka Sowińska, Czytelnia: Rozlazłość mi wyszła uszami http://www.dwutygodnik.com/artykul/4729-czytelnia-rozlazlosc-mi-wyszla-uszami.html, dwutygodnik.com nr 115/2013.
„W dzisiejszych czasach autorytetem może być wyłącznie narrator.”
Źródło: Nie w rzędzie – „eleWator” nr 4 (2/2013)
Uchodźcy, O powieści
Źródło: Słowo od Autora, s. 5
„Żeby mieć tylu słuchaczy, co podsłuchujących.”