„Pełne kieszenie rąk mają lenie.”

„Jesień bardziej kojarzy się z końcem niż początkiem. Ale zacznę od jesieni. Mglista wilgoć wżera się w ciało. Próchnieją kości nóg i rąk. W stawach rechoczą żaby reumatyzmu. Najbliższy staje się kaloryfer. Do niego można się przytulić, jak kiedyś do pieca, który zmarł – „tam””

„Kiedyś brałem narkotyki. Wciąż biorę. Ale kiedyś też brałem.”

„Żeby tylko czasem mnie ktoś za religijnego nie wziął, bo padnę ze śmiechu. Religie są pełne wypaczeń – wszystkie religie, a jedyna prawda jest taka, że po śmierci nie ma nic. Najwyższą istotą jest po prostu niebyt. Z tego właśnie powodu proponuję kanonizować Stanisława Lema, który już w latach 50. Stwierdził, że świat istnieje na kredyt. Że punktem wyjścia i punktem docelowym jest nic. A to, że w ogóle coś jest, jest kredytem zaciągniętym u nicości i kiedyś ten kredyt trzeba będzie spłacić.”

„Co teraz jest stare, kiedyś było nowe.”

„Kiedyś to polubisz.”

„Almaryk Dymała nie zamierzał kończyć na Śląsku, jego ambicje sięgały daleko, może nawet kiedyś, kiedyś, kiedyś do Sejmu bądź Senatu, wiecznych żłobów dla zgłodniałych owieczek Przenajświętszej Rzeczpospolitej.”

„Rosja jest tam, gdzie Europa już kiedyś była.”

„Przyszłość nie jest już taka, jak kiedyś.”

„Może kiedyś wystawię monodram o sobie.”