„Morze patosu ma płytkie dno.”

„Między umiejętnością a działaniem leży całe morze, a na jego dnie często rozbita siła woli.”

„Złudzenie daje odwagę. Najśmielej płynie przez morze ten, kto mniema, że spód okrętu jest dnem głębiny, a wiatry sznurami huśtawki.”

„Ujrzeć dno życia – to nie jest najstraszniejsze. Najstraszniejsze jest, gdy owo dno staje się własnością człowieka, gdy miara jego moralności zapożyczana jest z łagrowego doświadczenia, kiedy zastosowanie w waszym życiu znajduje moralność błatniaków. Gdy rozum człowieka stara się nie tylko usprawiedliwić owe łagrowe uczucia, ale też im służyć.”

„Orator mówi z patosem nie swoim głosem.”

„Miłość zawsze jest patetyczna. Jej patos jest do zniesienia dla każdego. Dla każdego – zakochanego.”

„Patos, pobożność, odwaga – one istnieją, ale są tożsame i takie jest plugastwo. Wszystko istnieje, nic nie ma wartości.”

„Ci, co na dnie, zawdzięczają wszystko tym, co na górze; ci, co na górze, tym, co na dnie.”

„Unikając niepotrzebnego patosu, duszą (i Bogiem) nazwałbym wszystko to, czego jeszcze nie udało się opisać matematycznie.”

„Smutno, gdy dnie posępne z wolna przemijają, smutno, gdy dnie radosne przemijają szybko.”