„Nad wszystko bać się Boga –
Tak fraszką śmierć i trwoga.”

„Bałem się, że to koniec. Zawodowa śmierć. A ja bardzo chciałem grać, bardzo chciałem być aktorem.”

„Śmierć zawsze jest straszna. A kto twierdzi, że boi się jedynie umierania, a nie samej śmierci, ten okłamuje sam siebie, bo przecież nie balibyśmy się umierania, gdyby nie prowadziło ono do śmierci.”

„Jestem młody, mam dwadzieścia lat; ale z życia nie znam nic poza rozpaczą, śmiercią, trwogą i spojeniem w jeden łańcuch najniedorzeczniejszej płaskości z całą otchłanią cierpienia.”

„Żyć nauczyłam się prosto i mądrze,
patrzeć na niebo, modlić się do Boga
i długo, długo chodzić o wieczorze,
by niepotrzebna ustąpiła trwoga.”

„Tak powinieneś się zachowywać w każdym czynie i w każdej myśli, jak gdybyś dziś miał umrzeć. Gdybyś miał czyste sumienie, nie bałbyś się bardzo śmierci.”

„Trzeba wyzwolić się ze strachu bogów i śmierci.”

„Już we mnie Bóg się rodzi,
na wpół pamiętny, zapomniany na wpół.
jakby nie we mnie, na skraju śmierci,
gdzie żywi wstępu nie mają, gdzie trwają,
zanim – umarły – przestąpię próg,
mój pradziad, mój dziad i mój wnuk. Wraz z nim
w dwójnasób żyję, w dwójnasób istnieję
kiedy nikogo. Pustka rozlega się
trwogą jak kanonada. On – ocalenie,
ja szepczę białouście: daj wytchnienie.”

„Bóg czyta wiersze na śmierć zapomniane.”

„Bałem się boga Nikandych – był za blisko. Duch jasności pokazywał się i znikał, duch ciemności czaił się w każdym kącie. W naszym kościele Bóg był w bezpiecznej odległości, a duchów nie było wcale.”