„Chyba tak naprawdę nie sposób pojąć, że rodzice kiedykolwiek umrą. To jak rozmyślanie o własnej śmierci.”

„Rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności.”

„Rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności: kto się nauczył umierać, oduczył się służyć.”

„(…) o swojej śmierci łatwiej jest rozmyślać i mówić niż o śmierci bliskich.”

„Kiedy miałem siedem lat, moi rodzice się rozwiedli. To był bardzo dziwny moment. Pamiętam, jak rozpłakałem się, kiedy rodzice powiedzieli mi, że się rozstają, ale potem się uspokoiłem. Chyba nie bardzo do mnie docierało, co się naprawdę dzieje. Było mi tylko smutno, że rodzice nie będą już razem.”

„Całe życie filozofa to rozmyślania o śmierci.”

„Tylko ziarna, które nie chcą umrzeć, zgina naprawdę. Jako ostatnie dzieło i dar życia trzeba umieć przyjąć śmierć.”

„Dopiero stojąc w obliczu śmierci, pojęłam, czemu powieściopisarze piszą książki: zanim umrą, chcą by ktoś, gdzieś tam, ich zrozumiał.”

„Myślałem, że bez ciebie umrę, i chyba umarłem.”

„Kiedykolwiek poczujesz (…), że wszystko idzie źle i się rozpada, zwróć się do swojej śmierci i zapytaj, czy to prawda. Odpowie ci, że nie masz racji, że naprawdę nic się nie liczy poza jej dotknięciem. Twoja śmierć powie ci: Jeszcze cię nie dotknęłam.”