„Widzicie, panowie, jestem jak papież – obnoszą mnie na procesji.”

„Jestem szczęśliwym księdzem, bo było mi łatwo zaufać Panu Bogu. Chyba miałem taką łaskę. Widzę Boga w swoim życiu, widzę, jak mnie prowadzi.”

„Teraz panowie widzą, że nic nie widać. A dlaczego nie widać, to zaraz panowie zobaczą.”

„Jestem teraz panem siebie!”

„Odbywano procesję z relikwią świętej Genowefy, aby wybłagać suszę. Ledwie procesja ruszyła, zaczęło padać; na co biskup de Castres rzekł jowialnie: Święta się pomyliła, myśli, że my ją prosimy o deszcz.”

„Widziałem wierne psy, widziałem konie, które ginęły z żalu po panu, widziałem lwa, co łagodny jak dziecko za swoim chodził władcą, a nie widziałem kobiety wiernej!”

„Widzę jak najwyraźniej, że dobry Bóg powołał mnie do tej pracy misyjnej i w rozpoznaniu, i w praktyce mego powołania misyjnego jestem nad wyraz szczęśliwa i nie mogę się dość nadziękować Panu Bogu każdego dnia.”

„Mieliśmy liberalnych papieży. Pierwszego liberalnego papieża (Jana XXIII), który wyszydził „proroków przeznaczenia” i zwołał pierwszy w historii Kościoła liberalny sobór. Bramy owczarni zostały otwarte, wilki weszły do stada i dokonały jego masakry. Potem przyszedł drugi liberalny papież (Paweł VI), papież dwulicowy; odwrócił ołtarz, zniósł Ofiarę, sprofanował świątynię. Trzeci liberalny papież Jan Paweł II pojawił się na scenie, papież praw człowieka, papież ekumeniczny, papież Zjednoczonych Religii. On umył ręce, zasłonił twarz wobec tak wielkiego zniszczenia po to, by nie widzieć krwawiących ran Córy Syjonu, śmiertelnych ran niepokalanej Oblubienicy Jezusa Chrystusa.”

„Nie słyszano, by Piotr kiedykolwiek uczestniczył w procesji przybrany w klejnoty i jedwabie czy w złotej koronie otoczony rycerzami.”

„Część z tych, którzy stoją tam i rzekomo pilnują krzyża, to rzeczywiście kandydaci do kliniki psychiatrycznej. Ostatnia stacja tej ich procesji to Tworki.”