„Od tej chwili, gdy ludzie będą pytali mnie, kim chcę zostać, jak dorosnę, miałam zamiar odpowiadać: ofiarą amnezji.”

„Najstarsi górale nie wiedzą, od którego momentu zacząłem mówić, że chcę zostać alpinistą. Już gdy ciocie pytały: „Adasiu, a kim chciałbyś zostać, jak dorośniesz?”, ja mówiłem: „Alpiniśtą”. Dzieciak sobie wymyślił! Nie strażak, nie pilot, nie policjant, nie złodziej, tylko alpinista. I ja konsekwentnie chciałem nim zostać.”

„Mówią „Nie chcesz dorosnąć”, ja nie chcę tak dorosnąć,
mówią mi jak dorosnąć w dwóch słowach: „Łap chomąto”,
jedyne czego chcą – twych mięśni i godzin, a to, kim jesteś?
Bądź poważny, kurwa, kogo to obchodzi?”

„Kościół katolicki został w istocie ugruntowany na Krzyżu, na duchu ofiary, i dlatego dziś zanika także duch ofiary. Możecie to stwierdzić wszędzie w swoim otoczeniu. Ludzie nie chcą się już poświęcać, nie chcą się już umartwiać, chcą korzystać, chcą mieć coś z życia, nawet katolicy. A dlaczego? Dlatego że nie ma już ducha ofiary, dlatego że nie ma już Krzyża. A skoro nie ma już Krzyża, nie ma już także Kościoła katolickiego.”

„Ludzie wciąż mnie pytają, czy byłam wesołym dzieckiem. Odpowiadam: „Nie, byłam księgową.””

„Ludzie pytali: „Jak to było, całować tę osiemdziesięcioletnią kobietę?”, a ja odpowiadałem: „Prawdopodobnie było to tak samo trudne dla niej, jak i dla mnie.””

„Kiedy polityk odpowiada na to, o co go pytamy, zapominamy najczęściej zupełnie, o co go pytamy.”

„Miałem trzy okresy: ten, kiedy pytałem producentów i reżyserów, czy nie mają dla mnie jakiejś drobnej rólki do zagrania; drugi okres to ten, kiedy koledzy reżyserzy mówili: Fufu, mam rolę, która może ci odpowiadać; i w końcu zaczęto mnie pytać, jaki film chciałbym zrobić.”

„Nigdy nie miałem zamiaru, śmiałości ani ambicji zostać gwiazdorem filmowym. To się po prostu stało.”

„(…) kiedy filozof odpowiada, przestajemy rozumieć, o co pytaliśmy.”