„Wilki pragną krwi, grożą śmiercią, ponieważ przynosi im życie.”

„Ten świat, tak wdzięczny i piękny, jest zgniły i chwiejny. Śmierć, kryjąca się w jego ciemnych zakamarkach, jest – przeciwnie – szczęśliwą przystanią, której nie grożą wzburzone fale ani trzęsienia ziemi. Życie i świat stały się przedmiotem wstrętu. z jakim ostatni ludzie średniowiecza i pierwsi ludzie odrodzenia zgodnie odnosili się do śmierci. Śmierć i życie zamieniły się rolami.”

„Nie pragnę śmierci
żaden samobójca jej nie pragnął.”

„Wszystko nam bez złej woli przynosisz, o Nocy,
Jak tajne krwi kobiecej miesięczne płynienie.”

„Jeśli tylko pozbędziemy się lęku i na chwilę otworzymy na to, co nam życie przynosi, a między innymi przynosi nam także śmierć, to gwarantuję, że nawet jeżeli to będzie bardzo, bardzo bolesne doświadczenie, to równocześnie da nam wiarę i poczucie, że wszystko ma sens, bardzo głęboki sens. To bardzo ważne, żeby tego doświadczyć. Bez sensu nie da się żyć.”

„Pomyśl, że masz umrzeć śmiercią męczeńską, ogołocony ze wszystkiego, leżąc na ziemi nagi, nie do poznania, pokryty krwią z broczących ran, gwałtownie i boleśnie zabity – i pragnij, żeby to stało się już dzisiaj!”

„A nawet najsmutniejsze życie przynosi coś ze sobą.”

„Gdyby zaszła taka potrzeba, musimy podjąć walkę na śmierć i życie, bo lepsza nawet śmierć niż życie w kajdanach, lepsza śmierć niż podła niewola. Precz z małodusznością, precz ze zwątpieniem. Ludowi, który jest potęgą, wątpić nie wolno ani rezygnować nie wolno! Trzeba ratować Ojczyznę, trzeba jej oddać wszystko – majątek, krew i życie, bo ta ofiara stokrotnie się opłaci, gdy uratujemy państwo od niewoli i hańby.”

„Wydaje mi się, że trzeba brać życie takim jakie jest i przyjmować to co przynosi.”

„Mnie fascynuje życie, to, co ono nam przynosi i co możemy z nim zrobić.”