„Dowiedziawszy się o tym, bardzo płakałam.”

„Nie płacz nad czymś, co nie płacze nas tobą.”

„Kiedy byłem małym chłopcem, płakałem, że nie mam butów na stopach. Przestałem płakać, kiedy zobaczyłem dziecko, które płacze, bo nie ma stóp.”

„Nie płacz, dziewczynko, nie płacz, dziecinko. To ptaszki. To Pan Bóg je stworzył.”

„Spróbuj nie płakać w Korei Północnej, gdy wszyscy płaczą. To bardzo niebezpieczne.”

„I śmiał się, więc zaczęłam płakać
A płacz zamienił mi się w śmiech!”

„Rycz, mała, rycz,
płacz, maleńka, płacz
masz to u mnie od dziś.”

„Płakałem – powiedział Dean.
– Idź do diabła, przecież ty nigdy nie płaczesz.
– Tak mówisz? Dlaczego sądzisz, że nigdy nie płaczę?
– Nie umierasz na tyle, żeby płakać.”

„Ale to będzie bardzo trudne stwierdziła Bone – drżącym głosem.
– Masz rację to trudne. Czasem będziesz czuła się bardzo samotna i będzie ci się chciało płakać, wtedy płacz bo to bardzo pomaga.
– Tylko małe dzieci płaczą – zaoponowała bliska łez.
– Nie, płaczą wszyscy. Uwierz mi. Ludzie, którzy nigdy nie płaczą, to najbardziej nieszczęśliwe istoty na ziemi.”

„Przychodząc na świat, płaczemy. Inni się śmieją. Umierając śmiejmy się, niech płaczą inni.”