„Rzeczywistość wokół jest fascynująca. Często szkoda po prostu jej nie dokumentować. Szkoda nie opowiadać tych historii, które same się proszą o opowiedzenie. Ja po prostu żyję, patrzę, dokumentuję i dzielę się tym.”

„Jaka szkoda, że trzeba żyć, żeby pracować.”

„Można by powiedzieć: Szkoda słów! Ale i tego czasem szkoda!”

„Nie obchodzi mnie popkultura (…) Po prostu nie muszę dziś wiedzieć, co jest na szczycie listy przebojów, ani znać nazwisk panienek, które błyszczą przez jeden sezon. Szkoda mi na to czasu.”

„A więc drań nie żyje! Szkoda, że nie schwytaliśmy go żywcem.”

„A szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęce żyje (…).”

„Jesteście po prostu homofobami i mnie was szkoda. Ja wam współczuję, bo to jest pewna ułomność w waszym charakterze, ale to jest do zwalczenia w odróżnieniu od innych chorób, na przykład homoseksualizmu, który chcecie leczyć.”

„Zagrać o swoim życiu i o źle urządzonym świecie, zagrać to, czego się nie da opowiedzieć, o czym opowiadać nawet nie warto, bo i co z tego gadania wyniknie – tylko po prostu zagrać. Nie dla grosików rzucanych do czapki. Dla siebie i dla samego Pana Boga, który przysiadał tam zmęczony nad kuflem, słuchając do bladego świtu, jak żali się jego stworzenie.”

„Inaczej opowiada się o polityce, o historii, a inaczej o teraźniejszości, o rzeczywistości. Młodzi reżyserzy chcieliby opowiadać o sobie, o normalnym życiu, ale na to trzeba czasu.”

„Zawsze szkoda, kiedy ktoś traci życie, ale w niektórych wypadkach mniej szkoda niż w innych.”