„No pewnie, że mam marzenia. czasami boję się o nich mówić, żeby nie zapeszyć, a często zamieniam je na cele. Wyznaczam sobie jakieś interwały czasowe i próbuje je realizować. zazwyczaj bardzo głęboko wierze w to, że mi się uda. Dzięki temu czasami mi się udaje.”

„Czasami zastanawiam się, na ile nauczyliśmy się żyć z telewizji. Jak należy chodzić, mówić, głaskać, czuć. Czasami boję się, że nie doceniamy skali zjawiska. Że nie kochamy, tylko recytujemy jakieś kwestie zasłyszane dawno w „Dynastii”, którymi odbijać będzie się nam już do końca.”

„Czasami mówię, czasami słucham, czasami krzyczę, czasami milczę.”

„Czasami ludzie, w żartach, mówią do mnie Korba. Po tej roli mężczyźni mają do mnie dystans, boją się. Pewnie myślą, że prywatnie jestem taka jak moja bohaterka z Lejdis, co jest absolutną nieprawdą.”

„Czasami bywa to bardzo trudne, żeby przekonać samego siebie, że będzie dobrze, zwłaszcza kiedy wszyscy wokół mówią ci, że się nie uda.”

„Człowiek czasami nie wie, co w nim samym jest wiarą.”

„Mam czasami złudzenie, że dzięki literaturze możliwe są rozmowy transoceaniczne i międzygwiezdne, że daty narodzin czy zgonu nie są bezwzględne.”

„Kocham kino, ale nie myślę o nim, nie mówię o nim. Czasami wydaje mi się, że żyję na wyspie, która nazywa się kino, a czasami, że zostaję z niej wydalony.”

„Czasami nie mówić nic to powiedzieć wszystko.”

„Uwielbiam ludzi, którzy nie boją się marzyć i nie boją się podejmowania celów, o których wszyscy inni mówią, że są nie do zrealizowania, a oni i tak to robią.”