„Uważam, że praca w teatrze polega na ograniczaniu środków, a nie na ich mnożeniu. Nie zamierzamy w tym przedstawieniu podawać widzowi wszystkiego jak na tacy. Pewne rzeczy zostaną tylko zasygnalizowane. Prowokujemy w ten sposób wyobraźnię i dajemy swobodę interpretacji.”

— Krzysztof Bauman

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 22 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/wzwam.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

praca , rzeczy , zostać , przedstawienie , podawanie , swoboda , ograniczać , środek , widz , interpretacja , teatr

Krzysztof Bauman 2

polski aktor, reżyser i scenograf 1955

Podobne cytaty

„Za jedną z klęsk teatru polskiego uważam to, że się coraz mniej liczy z widzem. Nie chodzi tu o schlebianie tanim gustom, bo publiczność może się bawić zarówno na dobrze, jak i źle zrobionym przedstawieniu. Widzów trzeba wychowywać. Teatr polski jest niemrawy przez katastrofalne obniżenie się profesjonalizmu. Żenuje mnie już powtarzanie po starym, niemodnym Peterze Brooku, że teatr polega na tym, iż jeden stoi, a drugi siedzi i mają się ze sobą porozumieć, a środkiem do tego jest słowo. Nudzi mnie już i zawstydza wieczne opowiadanie, że nie rozumiem dialogów wypowiadanych przez aktorów na scenie.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jozef-opalski

„(…) teatr powinien odnosić się do tego, co dzieje się za oknem. Wszystkie przedstawienia, które dotąd robiłem, odnosiły się do rzeczywistości. Teatr jest po to, by rozmawiać z widzami, stawiać im pytania.”

Paweł Kamza (1963)

Źródło: „Głos Wielkopolski” 2006, nr 285

„Granica [teatru], limit dla mnie polega na tym, że rozumie się pewne rzeczy dotyczące estetyki teatru, dotyczące emisji, produkowania emocji, które chce się w widzu wzbudzić. Mogę powiedzieć w tym momencie, że naturalizm i pokazywanie w teatrze tego, co jest w życiu, mnie absolutnie nie obchodzi. Teatr to fikcja i na tym zależy mi najbardziej.”

Radosław Rychcik (1981)

Źródło: Aleksandra Czapla-Oslislo, Rychcik: Życie w teatrze mnie nie obchodzi, „Gazeta Wyborcza - Katowice” nr 78, 4 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114597.html

„Zawsze uważałam, że w kinie trzeba przede wszystkim być. W odróżnieniu od teatru, w którym przede wszystkim trzeba grać. Jeśli na ekranie stworzysz postać, która daje szansę na wielorakie interpretacje, to znaczy, że to co zagrałeś jest dobre.(…) Sztuka wymaga namiętności. Wszystko, co jest poprawne i w tzw. rygorach, to przeciętność.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: „Film” 1988, nr 36

„Teatr powinien zostać bez płci. Jestem wkurzona, kiedy wychodzę z przedstawień, po których widać, że to zrobiła baba i że miała cały czas ciotę w czasie prób albo że robił to facet z kompleksami Onana. A tak poważnie: naturalnie można o jakimś przedstawieniu powiedzieć, że interpretacja czy wizja jest mniej lub bardziej męska lub żeńska, ale nie zawsze idzie to w parze z płcią twórcy. Jeśli przedstawienie mnie poruszyło, nie zastanawiam się nad płcią reżysera, ale nad przesłaniem. Tylko widz ma prawo odbierać teatr w kategoriach płci, jako mężczyzna, kobieta czy, bo ja wiem, transwestyta.”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

„Podczas przedstawienia słychać, co najlepiej 'trafia' w widzów. Albo jest milczenie, które jest gęstym słuchaniem, albo śmiech, albo nerwowe reakcje. Widzów nie wolno traktować jako gorszych czy głupszych niż grono specjalistów. Teatr jest dla wszystkich. Jeżeli działa na poziomie emocji, będzie skuteczny, bo poza wykształceniem i pochodzeniem jesteśmy przecież skonstruowani z emocji. W teatrze nie trzeba wszystkiego rozumieć. Poprzez teatr literacki jesteśmy wprawdzie przyzwyczajeni, by odwoływać się do znaczeń, ale nie wszystkie muszą być przez widza interpretowane. A stopnie trudności tekstów dramatycznych pozostawiam teatrologom.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/anna-augustynowicz

„Dla mnie to oczywiste, że w świadomości jednej osoby funkcjonuję jako Maciek z BrzydUli, a w świadomości innej, jako Pan Młody z Wesela Wyspiańskiego. Wiem, ile osób ogląda telewizję, a ile chodzi do teatru. I do jednego widza, i do drugiego mam szacunek. Ale należy pamiętać, że to są dwa różne światy. Teatr zawsze będzie ważny, bo teatr daje możliwość nieustannego treningu warsztatowego, daje inny rodzaj skupienia, inną relację z widzem. Teatr to praca z tekstem, nad tekstem, to ciągłe zadawanie pytań. W serialu tych spraw jest dużo mniej, ale są inne trudności. A film to pewnie coś pomiędzy pracą w teatrze a pracą w serialu. Podczas kręcenia filmu budujący rolę aktor zadaje podobne pytania jak w teatrze, ale ponieważ stoją kamery, to czasu jest już mniej. Nie tak dramatycznie mało jak w serialu, ale mniej niż w teatrze.”

Krzysztof Czeczot (1979) polski aktor i dramaturg

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69061

„Performance jest zjawiskiem aktualnym i mocno zaangażowanym w rzeczywistość. Lecz to sztuka, o której trudno się swobodnie rozmawia. Jej opis wymaga i dużej wiedzy, i dobrego wyczucia. Wielokrotnie próbowano uporządkować performance. Uważam, że te analizy są niepotrzebne, a nawet w pewnym stopniu niebezpieczne. Problem performance'u polega bowiem przede wszystkim na tym, że daje się go interpretować na wiele sposobów.(…) Żeby zrozumieć tę sztukę, trzeba ją poznać na żywo, bezpośrednio. Każde jej nagranie jest już tylko interpretacją. Nawet najlepszej jakości przekaz wideo nie będzie w stanie opisać wszystkiego, co się dzieje. Nie przekaże emocji artysty, nie przekaże reakcji widzów.”

Władysław Kaźmierczak (1951) polski artysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Toruń, 27 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/performancew.htm

„Każda indywidualność u niektórych budzi sympatię, a u innych niechęć albo i nienawiść. (…) Zarzut, który wobec mnie najczęściej się wysuwa, postawiony został na głowie. Ponieważ mam dużo widzów, to nie mogę robić dobrego teatru. Wynikałoby z tego, że dobry teatr to taki, który nie ma widzów.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Zbierał zachwyty i cięgi, „Rzeczpospolita” nr 282, 5 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128574.html

„Dzieci są bardzo wdzięczną widownią, ponieważ mają ogromną wyobraźnię, a więc też zdolność poddawania się iluzji. Niezwykle cenne są w tym przypadku bajki radiowe, bo to one właśnie uruchamiają wyobraźnię. A teraz dzieci mają z tym problem, gdyż podaje się im gotowe rzeczy, gotowe obrazki. A przecież dziecko musi się wysilić troszeczkę, musi samo sobie pewne rzeczy wyobrazić. I radio albo spektakl muzyczny stwarza takie możliwości – dźwiękiem, pauzą, muzyką. Dziecko stwarza sobie wtedy przepiękny, własny świat. Nie trzeba mu go zabierać i zastępować płaskim rysunkiem.”

Anna Seniuk (1942) aktorka polska

Źródło: „Gazeta w Białymstoku”, 6 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aseniuk.htm

„Uważam, że praca w teatrze polega na ograniczaniu środków, a nie na ich mnożeniu. Nie zamierzamy w tym przedstawieniu podawać widzowi wszystkiego jak na tacy. Pewne rzeczy zostaną tylko zasygnalizowane. Prowokujemy w ten sposób wyobraźnię i dajemy swobodę interpretacji.”

Tematy

Krzysztof Bauman 2

Podobne cytaty

Pokrewne tematy