„Ostołek som.
Ponjezus ino poziero
kie rence cienzkie
ku niebu dźwigom.”

„Szczam wysoko, ku chmurom na niebie.”

„Wstańcie zakochani i ku niebu lećmy,
widzieliśmy ten świat, ku tamtemu więc lećmy.”

„Trzymasz w ręku zapaloną pochodnię: jeśli trzymasz ją prosto, płomień kieruje się ku niebu; jeśli ją przechylisz, płomień wznosi się wciąż ku niebu; jeśli ją odwrócisz, czy płomień zwróci się ku ziemi? Niezależnie od ustawienia pochodni, płomień nie zna innej drogi: zawsze wznosi się ku niebu. Najpotężniejszą bronią na ziemi jest rozpalona ludzka dusza.”

„Odebraliście mi wszystko, ale mogę jeszcze jak Mojżesz wznosić ręce ku niebu.”

„Melchior Słowik stwierdziwszy, że na ziemi wszystko jest w porządku, podniósł głowę ku niebu.”

„Duża wiedza czyni skromnym, mała zarozumiałym. Puste kłosy dumnie wznoszą się ku niebu, kłosy pełne ziarna w pokorze chylą się ku ziemi.”

„Zawiść przedstawia się z figą, zwrócona ku niebu, gdyż gdyby mogła użyłaby swych sił przeciw Bogu.”

„I szum w uszach.
I świat lekko przechyla się na obie strony.
I drzewa dotykają koronami ziemi.
I ziemia wznosi się ku górze i łagodnie opada.
I niebo skłania się ku dołowi.
A ja stoję nieporuszona w centrum tego zamieszania.
Nie dziwię się niczemu.
Nie mogę powstrzymać ani ziemi, ani nieba.”

„Jeżeli poprzestaniesz wznosić rozmodlone oczy ku niebu, będziesz się w nim doszukiwał narzędzi śmierci wykutych twoją nienawiścią.”