„Słuchając, usta zatnij,
czoła nie zniżaj.
Oto opowieść o dniach ostatnich
Komuny miasta Paryża”

„Dziejów miasta Torunianie wygrzebuj z ksiąg starych,bo wystarczy się przejść ulicami,a odczytasz z łatwością,żywą miasta opowieść,tutaj przeszłość wrzeźbiła się w kamień.”

„Przełknął ostatni kęs kiełbasy i otarł usta gazetą. Kultura przede wszystkim.”

„Współczesne miasta, na podobieństwo misternej mozaiki, składają się z nieskończonych ilości wzorów, kolorów i faktur. Tworzą je wielowiekowe warstwy historii zbiorowych i jednostkowych opowieści…”

„Należy trzymać usta zamknięte na kłódkę aż do ostatniej chwili, dopóki nie nabierze się pewności, że własne słowa nie zaszkodzą przynajmniej osobie je wypowiadającej.”

„Nie wiem jak to co robimy jest odbierane, ale czujemy, że zaczęliśmy pisać jakąś opowieść. Na razie jest wstęp w postaci debiutanckiej płyty i pierwszy „gęsty” rozdział. Właściwie to czekamy na następne części. Raczej nie zaczynamy pracy nad piosenką myśląc, czy będzie lepsza, czy gorsza, ale czy będzie komuś coś dawała. Czy pojedynczy słuchający ją człowiek znajdzie tam coś dla siebie.”

„I z wypukłego czoła mogą wyłonić się płaskie myśli.”

„Natychmiast opuściłam bok łóżeczka i zaczęłam robić oddychanie usta-usta. Ale to nic nie pomagało.”

„Ot, zagrzęźli my, a czort karty rozdaje.”

„Czyżbyś nie wiedzial że jestem kobietą? Kiedy myślę, muszę mówić.”